MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13/10/2015 tarih ve 2013/524-2015/901 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “...” markasına sahip olduğunu davalı tarafın “...” adı altında aynı iştigal sahası içinde faaliyet gösteren yeri işleterek müvekkilinin markasına tecavüzde bulunduğunu belirterek tecavüzün durdurulmasını, belirsiz alacak davası değeri olarak 50.000,00 TL maddi, 150.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, “...” markasının davacı tarafa ait olduğu, davalı tarafça davacıya ait markaya tecavüzde bulunulduğu, davacının talep edebileceği maddi tazminatın 34.416,23 TL olduğu, tarafların maddi durumu, sebepsiz zenginleşme oluşturmaması, manevi tazminatın caydırıcı ve cezalandırıcı boyutu dikkate alınarak davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, markaya tecavüzün tespitine ve önlenmesine, 34.416,23 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, 15.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya dair istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, markaya tecavüzün tespiti, meni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, hükmedilen manevi tazminat bakımından avans faizine karar vermek gerekirken yasal faiz işletilmesine karar verilmesi doğru görülmeyip kararın bu nedenle bozulması gerekirse de, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK 438/7. maddesi uyarınca hükmün, aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın hüküm kısmında yer alan; 5. paragraftaki "yasal faizi" ibarelerinin çıkarılarak yerine "avans faizi" ibarelerinin eklenerek hükmün düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.531,62 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.