MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/03/2016 tarih ve 2015/426-2016/220 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; ... ... Cumhuriyeti ... Asliye Hukuk Mahkemesi 8. Sivil Hukuk Dairesi"nin 8 O 271/08 sayılı kararının ve masraf kararının kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın ve yargılama masraflarına dair kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; savunma hakkının ihlali nedeniyle kararın tenfiz edilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; yabancı mahkeme kararının davalıya daha önce iç hukukları gereğince posta yolu ile tebliğ edildiği, tebliğ tarihinden itibaren itiraz süresi içerisinde itiraz hakkının kullanılmadığı, sonradan ... aracılığı ile yapılan ikinci tebliğ üzerine davalının karara itiraz ettiği, bunun üzerine ikinci tebliğin davalıya itiraz etme hususunda yeni bir hak tanımayacağı gerekçesiyle süresinde olmayan itirazın reddine karar verildiği, bu şekilde davalının savunma hakkının ihlal edildiği ve adil yargılamadan bahsedilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 19/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.