Yasa dışı silahlı örgüte üye olmak - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2016/2433 Esas 2017/1055 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi         2016/2433 E.  ,  2017/1055 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi


Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26.02.2016 tarih 2016/73145 sayılı talep yazısıyla;
Yasa dışı silahlı örgüte üye olmak suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 314/2, 62/1, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 5 ve 4959 sayılı Kanunun 4/c-l. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 31.08.2006 tarihli ve 2006/98 esas, 2006/123 sayılı kararını müteakip, hükümlünün yaptığı memnu hakların iade edilmesi talebi üzerine, hapis cezasının infazının tamamlandığı ve bihakkın tahliye tarihinin dolduğu 04.05.2001 tarihinden itibaren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53/1. maddesindeki hakları kullanmaktan yasaklanmasına ilişkin hüküm yasa gereği kendiliğinden sona erdiğinden, hükümlünün bu tarihten itibaren yasaklanmış haklarının bulunmadığının tespitine ilişkin aynı Mahkemenin 02.01.2014 tarihli ve 2014/2 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, hükümlünün yaptığı memnu hakların iade edilmesi talebi üzerine, hapis cezasının infazının tamamlandığı ve bihakkın tahliye tarihinin dolduğu 04.05.2001 tarihinden itibaren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53/1. maddesindeki hakları kullanmaya ilişkin yasağın kanun hükmü gereği kendiliğinden sona erdiğinden bahisle hükümlünün bu tarihten itibaren yasaklanmış haklarının bulunmadığının tespitine karar verilmiş ise de;
Söz konusu adlî sicil kaydının, 5352 sayılı Adlî Sicil Kanununun 14 ve geçici 2. maddeleri uyarınca arşive alındığı, 5352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca mahkûmiyet hükmünün arşiv kaydından çıkarılmasının mümkün olmadığı, mevcut adlî sicil arşiv kaydının yasaklanmış hak kavramına dahil olduğu,
5352 Kanununun 13/A. maddesinde yer alan"

HUKUKSAL GEREKÇE:
Yasaklanmış hakların geri verilmesi müessesesini düzenleyen ve suç tarihinde yürürlükte olan 765 sayılı Yasanın 121. maddesi “Müebbeden hidematı ammeden memnuniyet ve ceza mahkumiyetinden mütevellit diğer nevi ademi ehliyet cezaları memnu hakların iadesi tarikiyle izale olunabilir.” hükmüne yer vermiş, aynı Yasanın 122. maddesi de “(Değişik fıkra 21.11.1990-3679/6 md.) Yukarıdaki maddede yazılı ceza, şahsi hürriyeti bağlayıcı bir cezaya bağlı olduğu halde buna mahkum olan ve işlemiş olduğu cürümden pişmanlık duyduğunu ihsas edecek surette iyi hali görülen kimse, asıl cezasını çektiği veya ceza af ile ortadan kalktığı tarihten itibaren üç ve zamanaşımı ile düşmüş olduğu surette düştüğü tarihten itibaren beş yıl geçtikten sonra memnu haklarının iadesini talep edebilir.
Eğer bu mahrumiyet ve ıskatı ehliyet cezaları diğer bir cezaya ilaveten tertip olunmamış ise memnu hakların iadesi ancak hüküm ilamının katileştiği tarihten itibaren beş sene sonra istenebilir” biçimindedir.
Suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5352 sayılı Adli Sicil Kanununa 5560 sayılı Kanunun 38. maddesiyle eklenen 13/A maddesinde ise;
(1) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu dışındaki kanunların belli bir suçtan dolayı veya belli bir cezaya mahkûmiyete bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilir. Bunun için; Türk Ceza Kanununun 53"üncü maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları saklı kalmak kaydıyla,
a)Mahkûm olunan cezanın infazının tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık bir sürenin geçmiş olması,
b)Kişinin bu süre zarfında yeni bir suç işlememiş olması ve hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda mahkemede bir kanaat oluşması gerekir.
(2) Mahkûm olunan cezanın infazına genel af veya etkin pişmanlık dışında başka bir hukukî nedenle son verilmiş olması halinde, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilmesi için, hükmün kesinleştiği tarihten itibaren beş yıl geçmesi gerekir. Ancak, bu süre kişinin mahkûm olduğu hapis cezasına, üç yıl eklenmek suretiyle bulunacak süreden az olamaz.
(3) Yasaklanmış hakların geri verilmesi için, hükümlünün veya vekilinin talebi üzerine, hükmü veren mahkemenin veya hükümlünün ikametgâhının bulunduğu yerdeki aynı derecedeki mahkemenin karar vermesi gerekir.
(4) Mahkeme bu husustaki kararını, dosya üzerinde inceleme yaparak ya da Cumhuriyet savcısını ve hükümlüyü dinlemek suretiyle verebilir.
(5) Yasaklanmış hakların geri verilmesi talebi üzerine mahkemenin verdiği karara karşı, hükümle ilgili olarak Ceza Muhakemesi Kanununda öngörülen kanun yoluna başvurulabilir.
(6) Yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin karar, kesinleşmesi halinde, adlî sicil arşivine kaydedilir.
(7) Yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna başvurulması nedeniyle oluşan bütün masraflar hükümlü tarafından karşılanır." şeklindeki düzenlemeler nazara alındığında, hak yoksunluğuna neden olan mahkumiyetler bakımından mahkemesince yapılacak değerlendirmede sanığın hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda kanaate ulaşılması durumunda yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilmesi gerektiği, dosya kapsamına göre Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.01.2014 tarih 2014/2 Değişik İş, 2006/98 esas, 2006/123 karar sayılı Değişik İş kararı ile “Hükümlünün cezasının bihakkın tahliye tarihi olan 04.05.2001 tarihinde infaz edilmiş sayılması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 7/3 ve 53. maddeleri gereğince bu tarihten itibaren belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma cezası ve güvenlik tedbirleri sona ereceğinden sanığın memnu hakların iadesi talebinin kabulü ile 04.05.2001 tarihinden itibaren hükümlünün memnu haklarının bulunmadığının tespitine” şeklindeki kararı verilmiş olmakla kanun yararına bozma talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
DOSYA İNCELENEREK GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının istemi yerinde görüldüğünden Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.01.2014 tarih ve 2014/2 değişik iş sayılı ek kararının KANUN YARARINA BOZULMASINA ilişkin talebin reddine, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.