Ecrimisil Kararları - Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/38 Esas 2019/1617 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/38
Karar No: 2019/1617
Karar Tarihi: 12.02.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/38 Esas 2019/1617 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı, zorunlu göç nedeniyle Türkiye'ye geldiğinde devlet bakanlığının hazırladığı göçmen evleri projesi kapsamında konut satın aldığını ve 4.900.000 TL peşinat ödediğini ancak bu ödemenin konut maliyetinden düşürülmediğini ileri sürerek, güncelleştirilerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 2.500,00 TL'nin yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir. Mahkeme, davanın kabul edilmesiyle davalıdan 2.500,00 TL'nin dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte tahsil edilmesine karar verilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen kararın miktarı 2.590,00 TL'yi geçmediğinden temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle, davalının temyiz dilekçesinin miktar yönünden reddedilmesi ve peşin alınan harcın davalıya iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde

13. Hukuk Dairesi 2019/38 E. , 2019/1617 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 7. Tüketici Mahkemesinden verilen 08/11/2018 tarih ve 2017/216-2018/667 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 1989 yılında Bulgaristan’dan zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye’ye geldiğini, Devlet bakanlığınca hazırlanan göçmen evleri projesi kapsamında borçlandırılarak konut satın aldığını, bu bağlamda 4.900.000 TL (eski para ) peşinat ödediğini, bu ödemenin konut maliyetinden düşülmesi gerekirken düşülmediğini ileri sürerek, bu ödemenin güncelleştirilerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 2.500,00 TL’nın yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kabulü ile 2.500,00 TL"nin dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.590,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar 2.500,00 TL olup, karar tarihi (08.11.2018) itibariyle 2.590,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin miktar yönünden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.