Yargıtay Kararları - Hakaret - kasten yaralama - mala zarar verme - hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/22824 Esas 2020/9687 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/22824
Karar No: 2020/9687
Karar Tarihi: 13.02.2020

Hakaret - kasten yaralama - mala zarar verme - hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/22824 Esas 2020/9687 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hakaret, kasten yaralama, mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz suçlarından yargılanan sanık hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, adli para cezalarının kesin nitelikte olduğu için temyizi olanaklı olmadığına karar verildi. Hakkı olmayan yere tecavüz suçu yönünden yapılan uzlaştırma işlemi sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Ancak hükümde çelişkiye neden olan unsurlar olduğundan, hükmün bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak, adli para cezalarının kesin nitelikte olduğunu belirten 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde ve uzlaşma hükümlerine yer veren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrası gösterilmiştir.

8. Ceza Dairesi 2019/22824 E. , 2020/9687 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama, mala zarar verme, hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında hakaret, mala zarar verme, yaralamaya teşebbüs suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Tayin edilen adli para cezalarının nevine ve miktarına göre hükmün, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanığın temyiz istemlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK.nın 154/1. maddesi kapsamındaki hakkı olmayan yere tecavüz suçu ile birlikte işlenen TCK.nın 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve CMK.nın 253/3. maddesi gereğince hakkı olmayan yere tecavüz suçu yönünden suç tarihi itibariyle yapılan uzlaşma teklifinin hukuki değeri olmadığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Kabule göre de ;
Temel hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, aynı gerekçelerle adli para cezasına esas tam gün sayısının alt sınırın üstünde belirlenmesi suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması,

Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.