MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09/02/2016 tarih ve 2012/940-2016/54 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanun ile değişik 438/1 maddesi hükmü gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin “İSKO” ibaresi üzerinde üstün hak sahibi olduğunu, davalının TPE nezdinde 2009/04193 “İSKO” markasını tescil ettirdiğini, davalı markasının 21. sınıfta yer alan "elbise askıları, ütü masaları ve kılıfları, çamaşır kurutmaları" ile 11. sınıfta yer alan "sıhhi tesisat, vitrifiye" emtiaları bakımından hükümsüz kılınmasını, zira bu emtialar bakımından müvekkillerinin bu ibareyi kullandığını ve piyasada bilinir hale getirdiğini ileri sürerek davalı markasının bu emtialar bakımından hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin üstün hak sahibi olduğunu, bu ibareli markasının da bulunduğunu ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacıya ait “İSKO” markasının sürekli olarak kullanılıp tanınır hale getirildiği, davalının “İSKO” markasını 11. ve 21 sınıflarda yer alan emtialar açısından kullanımının söz konusu olmadığı, davacının hükümsüzlük talep etmekte hukuki yararı bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 05/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.