Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4864 Esas 2018/7895 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4864
Karar No: 2018/7895
Karar Tarihi: 12.11.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4864 Esas 2018/7895 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sulh Ceza Mahkemesi, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuyla mahkumiyet kararı verdi. Hüküm gereği cezanın aynen infaz edilmesi kararlaştırıldı. Dosya incelendikten sonra, 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi ile aynı Kanun'un 85. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması gerektiği görüldü. Daha önce verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine rağmen uyuşturucu kullanımının devam etmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 191/7. maddesi uyarınca verilen ceza infazı için verilen kararın, 5275 sayılı Kanun'un 98. maddesi uyarınca itiraz edilebilir nitelikte olduğu ve yetkili itiraz merciince karar verilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'a iadesine karar verildi. Detaylı kanunlar ise şu şekildedir: 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi, Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi, Türk Ceza Kanunu'nun 85. maddesi ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. madde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/7. maddesi ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98. ve 101/3. maddeleri ve 5271

10. Ceza Dairesi 2017/4864 E. , 2018/7895 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : a) Mahkûmiyet
b) Hükmolunan cezanın aynen infazı

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması mümkün görülmüştür.
Mahkemece 2009/1038 esas; 2010/213 karar sayılı ve 04/03/2010 tarihli karar ile TCK"nın 191/1-2 maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmolunduğu, kararın 26/05/2010 tarihinde kesinleştiği, hükmün infazı aşamasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması nedeniyle, karar tarihi itibarıyla 5237 sayılı TCK’nın 191/7. maddesi uyarınca verilen “hükmolunan cezanın infazına” ilişkin 24/02/2011 tarihli kararın ve bu kararla ilgili verilecek kararların, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98. maddesi uyarınca verilen bir karar niteliğinde olması ve aynı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yoluna tabi bulunması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca itirazla ilgili olarak gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 12/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.