Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Denizli 2. Aile Mahkemesince verilen 2006/647-2007/473 sayılı boşanmaya ilişkin ilk kararda, tarafların boşanmalarına hükmedilmiş ancak tazminat ve nafaka taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Taraflarca sadece tazminat ve nafaka hususu temyiz edildiğinden boşanmaya ilişkin bölüm temyiz edilmeksizin 26.9.2007 tarihinde kesinleşmiş ise de; bozmadan sonra yapılan yargılama sonucunda oluşturulan 2009/610-824 sayılı 23.9.2009 tarihli yeni kararda davacı lehine40.000 TL maddi ve 40.000 TL manevi tazminata, 01.09.2006 dava tarihi itibariyle de nafakaya hükmedilmiştir.
İcra mahkemesince esas alınan 02.04.2010 havale tarihli bilirkişi raporunda; tazminatlara boşanma kararının kesinleştiği tarihten (26.9.2007) itibaren faiz işletilmesi, boşanma ilamında tazminata ilişkin karar verilmemiş olması nedeniyle doğru görülmemiştir. Bozmadan sonra tesis edilen hüküm ile tazminatlara karar verildiğine göre anılan tazminatlar, yeni verilen karar tarihinde (23.9.2009) muaccel hale geleceğinden, bu tarihten  itibaren faizin işletilebileceği göz önünde bulundurularak gerektiğinde bilirkişiden alınacak ek rapor ile sonuca gidilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 15.02.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.