Silahlı terör örgütüne yardım etme - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/11432 Esas 2019/7863 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi         2019/11432 E.  ,  2019/7863 K.

"İçtihat Metni"

TALEP:
Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 314/3, 314/2, 220/7, 62/1, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu"nun 3/1 ve 5/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 13 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 21/02/2019 tarihli ve 2018/488 esas, 2019/144 sayılı kararının Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 25/04/2019 tarihli ve 2019/544 esas, 2019/624 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi sonucu kesinleşmesini müteakip, hükümlü müdafiinin anılan cezanın 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 107/2. maddesi uyarınca 2/3 oranında indirim uygulanmak suretiyle infaz edilmesine yönelik talebinin kabulü ile cezanın anılan Kanun"un 107/2. maddesi uyarınca infaz edilmesine ilişkin Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 01/08/2019 tarihli ve 2018/488 esas, 2019/144 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair mercii Afyonkarahisar 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/08/2019 tarihli ve 2019/1525 değişik iş sayılı kararını kapsayan infaz dosyası incelendi.
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 15/01/2018 tarihli ve 2017/2634 esas, 2018/16 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, ancak örgüt mensubu suçlu hakkında uygulanabilen ve 5237 sayılı Kanun"un 6/1-j maddesinde tanımlanıp tahdidi olarak sayılan; suç örgütü kuran, yöneten, örgüte katılan/üye olan veya örgüt adına suç işleyenlerden olmadığı için örgüt mensubu sayılmayan, hiyerarşik yapıya dahil olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım eden sanık hakkında verilen cezanın 3713 sayılı Kanun"un 17/1. maddesi delaleti ile 5275 sayılı Kanunun 107/4 ve 108. maddeleri gereğince infaz edilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca Afyonkarahisar 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/08/2019 tarihli ve 2019/1525 değişik iş sayılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrak Dairemize gönderilmiştir.

OLAY:
Afyonkarahisar Cumhuriyet Başsavcılığının 26.06.2018 tarihli 2018/2801 esas ve 2018/606 numaralı iddianamesiyle "silahlı terör örgütüne üye olma" suçundan cezalandırılması istemi ile Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinde açılan kamu davasında yapılan yargılama sonunda; 21.02.2019 tarihli, 2018/488 esas, 2019/144 karar sayılı, gerekçeli karar başlığında 17.08.2016- 18.08.2016 tarihlerinin gözaltı,
18.08.2016- 11.07.2017 tarihlerinin ise tutuklu kaldığı süre olarak belirtildiği görülen karar ile örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan 3713 sayılı TMK"nın 3/1 maddesi ile TCK"nın 314/3 ve 220/7 maddeleri yollamasıyla TCK"nın 314/2, 220/7, 62/1, 53 ve 3713 sayılı TMK"nın 5/1 maddeleri uyarınca 1 yıl 13 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilen hükümlü ... hakkındaki ilamın infazına, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 2019/544 esas ve 2019/624 karar sayılı 25.04.2019 tarihli, 5237 sayılı TCK"nın 63. maddesi gereği karar verilmemesinin infazda gözetilebilecek bir husus olması nedeni ile eleştirildiğinin belirtildiği de görülen istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararıyla kesinleşmesi üzerine başlanıldığı ve cezaevine giriş tarihinin 24.06.2019, hak ederek tahliye tarihinin 18.07.2021, koşullu salıverme tarihinin ise 10.01.2021 olarak hesaplanarak cezasının 5275 sayılı Kanunun "107/4-3/4" maddelerine göre infaz edileceğinin belirtildiği görülen 25.06.2019 tarihli müddetnamenin tanzimi sonrasında; gözaltında geçirdiği 1 günlük süre ile 327 gün tutuklulukta geçirdiği sürenin mahsubunun yapılması nedeni ile 5275 sayılı Kanunun "107/4-3/4" maddelerinden infazının yapılacağının belirtildiği görülen 10.07.2019 tarihli müddetnamenin düzenlendiği, bu müddetnamede ise ceza evine giriş tarihinin 24.06.2019, hak ederek tahliye tarihinin 24.08.2020 ve koşullu salıverme tarihinin ise 17.02.2020 olarak belirtildiği görülmüştür.
Hükümlü müdafiinin 24.07.2019 tarihli Eskişehir İnfaz Hakimliğine yazdığı dilekçesinde, müddetnamede tutukluluk tarihinin 6 ay fazla gösterildiğini, 11.01.2017 tarihinin tahliye tarihi olduğunu, 18.08.2016 tarihinde gözaltına alındığını, yatar süresinin 1 yıl 4 ay 18 gün, mahsup edilecek toplam sürenin 147 gün, sonuçta yatar sürenin 11 ay 26 gün olduğundan 5275 sayılı Kanunun 105/A maddesi gereğince denetimli serbestlikten faydalanması gerektiğini, Yargıtay 1 Ceza Dairesinin 2019/2376 sayılı kararına göre de örgüt mensubu olarak kabulünün mümkün olmadığını, Açık Cezaevine Ayrılma Yönetmeliği gereğince koşulları da oluştuğundan tahliyesine karar verilerek, müddetnamesinin yeniden düzenlenmesine dair istemde bulunduğu; 25.07.2019 tarihli Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığına yazdığı dilekçesi ile de hükümlünün; müddetnamede infazının 2/3 ten hesaplanması gerekir iken 3/4"ten hesaplandığını, müddetnamede yazılan tahliye tarihinin hatalı olduğunu beyanla müddetnameye itiraz ettikleri görülmüştür.
İzmir Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün 25.07.2019 tarihli müzekkere cevabıyla Afyonkarahisar Sulh Ceza Hakimliğinin 11.01.2017 tarih ve 2017/237 değişik iş sayılı kararı ile tevkif edilen hükümlünün 18.08.2016-11.01.2017 tarihleri arasında kesintisiz olarak tutuklu kaldığının bildirildiği görülmüştür.
26.07.2019 tarihli müddetname ile de hükümlünün 1 yıl 13 ay hapis cezasına yönelik olarak 17.08.2016-18.08.2016 tarihleri arasında 1 gün gözaltında kaldığı, 18.08.2016-11.01.2017 tarihleri arasında ise 146 gün tutuklu kaldığı belirtilerek toplam 147 gün sürenin mahsubunun yapıldığı ile infazın 5275 sayılı Kanunun "107/4- 3/4" maddeleri uyarınca yapılacağının, cezaevine 24.06.2019 tarihinde girdiğinin, 21.02.2021 tarihinin hak ederek tahliye tarihi olduğunun, 16.08.2020 tarihinin ise koşullu salıverme tarihi olduğunun, 3713 sayılı Kanunun 3, 5/1 ve 17/1 maddeleri delaletiyle, 5275 sayılı Kanunun 107/4, 108 maddeleri uyarınca indirim oranının 1/4 üzerinden hesaplandığının belirtildiği görülmüştür.
31.07.2019 tarihinde hükümlü tarafından gönderilen dilekçe ve diğer dilekçelerin müddetnameye itiraz olarak değerlendirilmesi üzerine; Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2018/488 esas 2019/144 karar sayılı 01.08.2019 tarihli ek kararı ile yapılan inceleme sonucunda; "3713 Sayılı Yasanın 3. Maddesinde Terör Suçları, 4. Maddesinde ise Terör Amacıyla İşlenen Suçların sayıldığı, yine 17. Maddesinde ise, Koşullu Salıverilme hükmünün nasıl uygulanacağının belirtildiği, Örgüte Bilerek ve İsteyerek Yardım Etmek suçunun bu Kanun"un 4. Maddesinde sayılan suçlardan olmadığı, sanık... hakkında kurulan hükümde TCK" nun 58. Maddesinin uygulanmadığı, söz konusu maddenin mahkememizce örgüte üye olma suçlarında uygulandığı; iş bu dosya kapsamında mahkememizce TCK" nun 58/9 maddesi uygulanmadığından 5275 sayılı CGTİHK" nun 107/4. ve 108. Maddelerinin uygulanma olanağının mümkün olmadığı, bu itibarla sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmünün 5275 sayılı Yasanın 107/2. Maddesine göre infaz edilmesi gerektiği değerlendirilmiş" ve "Mahkememizin 21/02/2019 tarih ve 2018/488 Esas 2019/144 Karar sayılı ilamı ile sanığa verilen 1 Yıl 18 ay hapis cezasının 5275 Sayılı CGTİHK" nun 107/2. maddesine göre infazına," şeklinde itiraz yolu açık olmak üzere karar verilmiştir.
Cumhuriyet Başsavcılığınca 02.08.2019 tarihinde, 3713 sayılı TMK"nın 17 maddesi yollaması ile hükümlü hakkındaki ilamın infazının 5275 sayılı Kanunun 107/4 maddesi gereğince hesaplanması gerektiğinden verilen ek kararın kaldırılması hususunda itirazda bulunulmuştur.
Afyonkarahisar 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/1525 değişik iş sayılı 09.08.2019 tarihli kesin kararında Cumhuriyet savcısının mütalaasına aykırı olarak, usul ve yasaya uygun bulunan karara yönelik yapılan itirazın reddine oy çokluğu ile karar verildiği, karşı görüşte olan üye hakimin "Hükümlü hakkındaki ilamın 3713 sayılı Kanunun 7/1 maddesi yollaması ile 5275 sayılı Kanunun 107/4.maddesi gereğince süreli hapis cezasına mahkum edilenlerin cezasının 3/4 üzerinden hesap edilmesi gerektiği görüşü ile aksi yöndeki çoğunluk kararına katılmıyorum." gerekçesi ile muhalif kaldığı görülmüştür.
22.08.2019 tarihinde Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığınca Afyonkarahisar 1 Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/1525 değişik iş sayılı 09.08.2019 tarihli kesin kararının kanun yararına bozulması yönünde ihbarda bulunulması üzerine Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 12.11.2019 tarihli yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından kesin kararın kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmıştır.
KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNE İLİŞKİN UYUŞMAZLIĞIN KAPSAMI:
Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan hakkında 5237 sayılı TCK "nın 314/3, 314/2, 220/7, 62/1, 3713 sayılı TMK"nın 5/1.maddeleri uyarınca verilen kesinleşmiş 1 yıl 13 ay hapis cezasını infaz eden hükümlü hakkında, 5275 sayılı Kanunun 107/4 maddesi uyarınca düzenlenen müddetnameye yapılan itirazın incelemesi sonucunda, cezasının infazının 5275 sayılı Kanunun 107/2 maddesine göre yapılmasına dair verilen karar ile bu karara yönelik yapılan itirazın reddine dair verilen kesin kararın usul ve yasaya uygun olup olmadığına ilişkin ise de öncelikle taleabin Dairenin görev alanında olup olmadığının tartışılması gerekmektedir.

İLGİLİ YASAL MEVZUAT ŞÖYLEDİR;
Yargıtay Büyük Genel Kurulunun İş Bölümüne İlişkin 30.01.2019 tarihli ve 2019/1 sayılı Kararı

II) YARGITAY CEZA DAİRELERİ İŞ BÖLÜMÜ
A) ORTAK HÜKÜMLER
1) Bu iş bölümü, Resmî Gazete’de yayımlanmasını izleyen ay başından itibaren yürürlüğe girer.
2) Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup, temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır.
3) İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli ceza dairesine gönderilir.
4) Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hallerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına en son gönderen dairece yapılır.
5) Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir ve bu dairece sonuçlandırılır. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.
6) Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise iddianame, varsa görevsizlik kararı ya da diğer dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır....

BİRİNCİ CEZA DAİRESİ
Uyarlama yargılamaları hariç olmak üzere, hükme esas alınan suç ya da kararların niteliğine bakılmaksızın, hükmün infazı aşamasında disiplin cezaları, koşullu salıverilme, koşullu salıverilmenin geri alınması, denetimli serbestlik ve infazla ilgili diğer uyuşmazlıklardan kaynaklanan iş veyahut kararlar.

HUKUKSAL DEĞERLENDİRME:
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; kanun yararına

bozma istemine konu olan istemin incelemeye dayanak teşkil eden karar içeriği ve niteliğine göre, Resmi Gazete"de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun İş Bölümüne ilişkin 30.01.2019 tarihli ve 2019/1 sayılı Kararı uyarınca, işin incelenmesinin Yüksek 1. Ceza Dairesine ait olduğu anlaşıldığından görevsizlik kararı verilmiştir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.11.2019 tarih ve 2019/110350 sayılı istemi, 31 Ocak 2019 tarihli ve 30672 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun İş Bölümüne İlişkin 30.01.2019 tarihli ve 2019/1 sayılı kararına göre işin incelenmesi Yüksek 1. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, 16.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi