....
Davacı ... vekili ..... tarafından, davalı ... aleyhine 22/04/2010 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 04/10/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeni ile uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının 2002 yılında okulların tatile girdiği dönemde kendisini evine çağırarak zorla ilişkiye girdiğini ve kızlığını bozduğunu beyan ederek uğradığı manevi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın zamanaşımı yönünden aksi halde esastan reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece istemin bir bölümünün ödetilmesine karar verilmiştir.
Dava haksız eylem nedeni ile uğranılan zararın ödetilmesi istemine ilişkin olduğuna göre zamanaşımı süresinin belirlenmesinde haksız eylem tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı BK 60/1-2 maddelerinin uygulanması gereklidir. Buna göre zamanaşımı süresi, zarar görenin, haksız eylem ve failini öğrendiği tarihten itibaren 1 yıl, her halükarda zarar veren eylemin gerçekleşmesinden itibaren 10 yıldır. Eğer fiil ceza kanunları uyarınca daha uzun zamanaşımı süresi bulunan cezayı gerektiren bir eylemden doğmuş ise ceza zamanaşımı süresi uygulanır.
Somut olaya gelince; davalı reşit olmayan mağdure ile rızası ile ilişkiye girme suçundan cezalandırılmış, mahkumiyet hükmü temyiz incelemesinde zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. Suç tarihi 2002 yılı Haziran ayı olup eldeki dava tarihi ise 22/04/2010 dur.
Şu durumda, davacının haksız eylemi ve failini olay tarihinde öğrendiği, olay tarihi olan 2002 yılı Haziran ayı ile dava tarihi olan 22/04/2010 tarihi arasında 1 yıldan fazla süre geçmiş olduğu, eylem aynı zamanda suç teşkil etmekte ise de 765 sayılı TCK uyarınca davalının eyleminin 5 yıllık asli zamanaşımı süresine tabi olduğu, nitekim cezada verilen mahkumiyet kararının zamanaşımı nedeni ile düştüğü, davalının zamanaşımı define karşı, definin süresinde ileri sürülmediği yönünde açıkça karşı konulmadığı anlaşıldığından davanın zamanaşımı nedeni ile reddine karar vermek gerekirken istemin kısmen kabulü doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle bozulmasına, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.