MAHKEMESİ : Konya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 01/11/2012
NUMARASI : 2011/748-2012/733

Davacılar H.. D.. vd vekili Avukat A. K. tarafından, davalı E.. D.. aleyhine 13/12/2011 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasından kaynaklanan yaralanma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 01/11/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
a-Dava, trafik kazasından kaynaklanan yaralanma nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, davalının malik ve sürücüsü olduğu aracın yolun karşısına geçmeye çalışan davacılardan H.. D.."a çarparak yaralanmasına sebebiyet verdiğini belirterek iş göremezlik zararı ve manevi tazminat taleplerinde bulunmuşlardır.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda; maddi tazminat taleplerinin konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat yönünden; davacılardan H.. D.."ın olay nedeniyle ağır şekilde yaralanarak yatağa bağımlı hale geldiği ancak asli kusurlu olduğu gözönüne alınarak davanın kısmen kabulüne, davacılardan M.. D.."ın cismani bir zarar görmediği ve kusur durumu dikkate alınarak manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayda;
Olayın oluşumu, kusur durumu, % 89 oranındaki özür durumu ve yukarıda belirtilen ilkeler dikkate alındığında davacılardan H.. D. yararına hüküm altına alınan manevi tazminat miktarları azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
b-Kural olarak bedensel zarar nedeniyle tazminat isteminde bulunma hakkı zarar görene aittir. (BK m.47) Diğer yandan kişisel hakları zarara uğrayanların da tazminat talep etme hakları vardır. ( BK m.49) Burada da, kural olarak; doğrudan doğruya zarar görme koşulu sözkonusudur. Ancak, kişilik değerlerinin kapsam ve çerçevesi; hayatın olağan akışına, yerleşik değer yargılarına ve yaşam deneyi kurallarına dayalı olarak belirlenmelidir. Bir kimsenin beden ve ruh tamlığının ihlali sonucunda, onun yakınlarının da korunan varlıkları doğrudan zarara uğramış olabilir. BK m.49 hükmü genel bir düzenleme olup; öngördüğü koşullar gerçekleştiğinde, ruhsal uyum ve dengesi sarsılanın, kişilik değerlerine saldırı nedeniyle manevi tazminat istiyebilmesi olanağı vardır. Ailenin, kişisel değerler arasında önemli ve üstün bir yeri vardır ve kişilik hakkı aile ilişkilerini de kapsar.
Dosya kapsamından, davacılardan H.. D.."ın kaza nedeniyle iyileşmesi olanağı bulunmayan şekilde, tekerlekli sandalyeye mahkum hale geldiği anlaşılmaktadır. Yaralanmanın belirlenen niteliği ve buna bağlı sonuçları ile aile ilişkisi gözönüne alındığında; adı geçenin eşi olan davacı M.. D.."ın da, olay nedeniyle kişisel değerlerinde eksilme duygusu yaşadığı tecrübe kuralları ile sabit olup; bu bakımdan, ayrıca bir kanıtlama yükümlülüğü altında bulunmadığı benimsenmelidir. Şu durumda davacı M.. D.. yararına manevi tazminat isteme koşulları gerçekleşmiş olup; Mahkemece uygun bir miktarda manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken istemin tümden reddi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a,b) no"lu bentlerde açıklanan nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davacıların diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1) no"lu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.