Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4818 Esas 2018/9043 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4818
Karar No: 2018/9043
Karar Tarihi: 10.12.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4818 Esas 2018/9043 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sulh Ceza Mahkemesi, bir kişinin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu kapsamında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle mahkum olduğunu açıkladı. Dosya incelendikten sonra, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması mümkün olduğu belirtilmiştir. Mahkemece 04/10/2006 tarihli karar ile 3.600 Türk Lirası adlî para cezasına hükmedildiği, hükmün infazı aşamasında ise 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK'nın 191/2. maddesi gereğince uygulanan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmadığı için yargılamaya devam edildiği belirtilmiştir. Anlatılan sebeplerle, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca verilen kararın itiraz yoluna tabi olduğu ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmesine karar verilmiştir. Detaylı Açıklama: 6564 sayılı Kanunun 68. maddesi, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının değiştirilmesini öngörmektedir. Bu değişiklik göz önünde bulundurulduğunda, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymama suçu hukuki açıdan önemli hale gelmektedir. 5275 sayılı Kanun, itiraz yoluna tabi olması neden

10. Ceza Dairesi 2017/4818 E. , 2018/9043 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması mümkün görülmüştür.
Mahkemece 04/10/2006 tarihli karar ile 3.600 Türk lirası adlî para cezasına hükmolunduğu, hükmün temyiz edilmeden kesinleştiği, hükmün infazı aşamasında, 19/12/2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/2. maddesi gereğince uyarlama yargılaması yapılarak 02/06/2008 tarihli ek karar ile hükümlü hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, bu kararın infazı aşamasında tedbirin gereklerine uygun davranılmaması nedeniyle, TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası uyarınca yargılamaya devam edilerek, 15/06/2011 tarihli karar ile sanığın kazanılmış hakkı saklı tutulmak suretiyle 3.600 Türk lirası adlî para cezası ile tecziyesine karar verildiği anlaşılmakta olup, hükmün infazı aşamasında uygulanan kanun maddesindeki değişiklikten dolayı lehe kanunun belirlenmesi konusunda verilen kararların itiraza tabi olduğu hususunda kuşku bulunmamaktadır.
Anlatılan nedenlerle, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 15/06/2011 tarihli, 2010/237 esas ve 2011/192 sayılı kararın 5275 sayılı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca temyiz yoluna değil, itiraz yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca itirazla ilgili olarak gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 10/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.