MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/10/2017 tarih ve 2016/447 E- 2017/451 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 07/02/2019 tarih ve 2018/692 E- 2019/116 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacılar adına tescilli ve tescilsiz biçimde kullandıkları "KÜLTÜR" asıl unsurlu çok sayıda markaları bulunduğunu, davalı şirketin 2016/12147 sayılı "ÖZEL ATAKUM KÜLTÜR OKULLARI+şekil" ibareli marka başvurusuna benzerlik, tanınmışlık, kötü niyet sebeplerine dayalı olarak yaptıkları itirazlarının nihai olarak TPMK YİDK tarafından red edildiğini, oysaki taraf markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu, başvurunun davacının seri markalarından birisi olarak algılanacağını, "KÜLTÜR" ibaresini eğitim alanında davacıların maruf kıldıklarını, dava konusu başvurunun da bu tanınmışlıktan haksız yarar sağlamak amacıyla yapıldığını ileri sürerek YİDK"nın 2016-M-10921 sayılı kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, 556 sayılı KHK kapsamındaki korumanın tescilli markaları kapsadığını, "KÜLTÜR" ibaresinin tek başına davacılardan hiç biri adına tescilli olmadığını, davacı Üniversite tarafından 05.08.2016 tarihinde "KÜLTÜR" ibaresinin 41. sınıf hizmetlerde tescili için yapılan başvurunun TPMK tarafından 3. kişi adına tescilli "KÜLTÜR" ibareli markaya dayalı olarak reddedildiğini, "ATAKUM" ibaresinin kurumun bulunduğu yerin adı olduğunu ve markanın asıl tanıtıcılığını sağladığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, dava konusu başvuru markası ile davacıların itirazlarına mesnet markalar arasında başvuru kapsamındaki 41. sınıf hizmetler yönünden 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunduğu, aynı KHK"nın 8/4 maddesinin somut olayda uygulanma imkanının bulunmadığı, davalı şirketin başvurusunun kötü niyetli olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK"nın 2016-M-10921 sayılı kararın iptaline, 2016/12147 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri ayrı ayrı istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, 41. sınıf hizmetlerin kullanıcılarının dikkatli ve seçici kişilerden oluştuğu, aralarında görsel ve işitsel benzerlik bulunmayan başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, davacı tarafa ait markaların 41. sınıf hizmetler yönünden zayıf marka niteliğinde bulundukları, zayıf markaların koruma alanlarının ise daha dar olduğu, somut uyuşmazlıkta başvuru konusu ibareye yapılan eklerle davacı markalarından yeterince ayırt ediciliğin sağlandığı, aksinin kabulü halinde 41. sınıf hizmetler yönünden ayırt ediciliği düşük "KÜLTÜR" ibaresinin davacıların tekeline bırakılması gibi bir sonucun doğacağı, davacı markaları ile benzerlik taşımayan marka başvurusunun kötü niyetli olduğunun da kabul edilemeyeceği gerekçesi ile davalılar vekillerinin istinaf başvurularının kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekilleri temyiz etmiştir.
Dava, marka tescil başvurusuna nisbi nedenlere dayalı yapılan davacı itirazının reddine dair TPMK YİDK kararlarının iptali ile davalıya ait başvuru markasının hükümsüzlüğü istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince, dava konusu başvuru markası ile davacıların itirazlarına mesnet markalar arasında başvuru kapsamındaki 41. sınıf hizmetler yönünden 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar aleyhinde yapılan istinaf başvurusu neticesinde Bölge Adliye Mahkemesince, yukarıda özetlendiği şekilde ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
556 sayılı KHK 8/1-b maddesine göre, tescil için başvurusu yapılan marka, tescil edilmiş veya tescil için daha önce başvurusu yapılmış bir marka ile aynı veya benzer ise ve önceki markanın kapsadığı mal veya hizmetlerle aynı veya ilişkilendirilebilecek ölçüde benzer ise markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunduğu kabul edilir ve önceki marka sahibinin itirazı halinde sonraki tarihli başvuru reddedilir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı adına 41. sınıf hizmetlerde tescilli "KÜLTÜR" asıl unsurlu çok sayıda marka bulunmakta olup, davalı şirketin 2016/12147 sayılı "ÖZEL ATAKUM KÜLTÜR OKULLARI+şekil" ibaresinin tescili talebine yukarıda özetlendiği şekilde itiraz etmiştir. Başvuru markası ile itiraza mesnet markalarda “KÜLTÜR” ibaresi asli ve ayırt edici unsur olup, başvuru konusu işaretteki unsurların bir araya getiriliş biçimi, başvuru konusu işareti itiraza mesnet davacı markalarından farklılaştırmadığı gibi taraf markaları aynı/aynı tür hizmetlere ilişkindir. Bu kapsamda, taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma ihtimaline yol açacak ölçüde işaretsel benzerliğin yanında tescil kapsamlarının da aynı hizmetleri kapsamakla Mahkemece davanın kabulü gerekirken, hatalı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden davacılara iadesine, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.