Kayseri Ceza Kararları - Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3712 Esas 2019/6832 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3712
Karar No: 2019/6832
Karar Tarihi: 29.05.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3712 Esas 2019/6832 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme tarafından Taksirle Öldürme suçundan yapılan Yargılamaya ilişkin karar açıklanmıştır. Sanıklardan biri beraat etmiş, diğerleri ise mahkumiyet kararı ile cezalandırılmıştır. Ancak katılanın vekili sanıklar hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği için katılma kararı hükümsüz kalmıştır. Bu nedenle katılan vekili hükme yönelik temyiz isteği reddedilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun ilamlarında belirtildiği üzere, Sanıklar hakkında verilen adli para cezasının ödenmemesi halinde infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca kararda yer alan kanun maddeleri şöyledir: 85/1, 62, 50/4-1.a, 52/2-4.maddeleri gereğince mahkumiyet, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/3712 E. , 2019/6832 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanıklar ..., ... ve ... hakkında; 85/1, 62, 50/4-1.a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında; Beraat

Taksirle öldürme suçundan sanıklar ..., ... ve ..."ın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafiileri ve katılan vekili, sanık ..."nun beraatine ilişkin hüküm ise katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık ..."nun beraatine ilişkin hükmün temyizen incelenmesinde;
Uyap sistemine kaydedilen 05/05/2015 havale tarihli dilekçesi ile davadan feragate yetkisi bulunan katılan vekilinin sanık ... hakkındaki şikayetinden vazgeçmiş olması nedeniyle katılma kararının hükümsüz kaldığı, katılan ..."nin, katılan sıfatını kaybetmesi nedeniyle vekilinin hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından, hükme yönelik temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE;
2)Sanıklar ..., ... ve ..."ın mahkumiyetine ilişkin hükümlerin temyizen incelenmesine gelince ise;
Uyap sistemine kaydedilen 05/05/2015 havale tarihli dilekçesi ile davadan feragate yetkisi bulunan katılan vekilinin sanıklar ..., ... ve ... hakkındaki şikayetinden vazgeçmiş olması nedeniyle katılma kararının hükümsüz kaldığı, katılan ..."nin, katılan sıfatını kaybetmesi nedeniyle vekilinin hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından, hükme yönelik temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin kusura, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve beraate ilişkin, sanık ... müdafiinin ise eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 29/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.