Adalet Bakanlığı"nın, 21/11/2018 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasına ve sanığın mahkûmiyetine ilişkin Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/06/2016 tarihli ve 2016/429 esas, 2016/458 sayılı kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 29/11/2018 tarihli yazı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- 20/11/2013 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle sanık hakkında Bursa 9. Sulh Ceza Mahkemesinin 13/02/2014 tarihli ve 2013/1054 esas, 2014/96 sayılı kararı ile TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik kararı verildiği ve kararın yasa yoluna başvurulmadan kesinleştiği,
2- Bu kararın infazı sırasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin ihlal edildiğinin bildirilmesi üzerine, mahkemece yargılamaya devam edilerek, Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2014 tarihli ve 2014/804 esas, 2014/538 sayılı kararı ile sanığın TCK’nın 191/1 ve 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın yasa yolu incelemesinden geçmeksizin 04/02/2015 tarihinde kesinleştiği,
3- Daha sonra sanığın denetim süresi içinde 05/03/2015 tarihinde işlediği iddia edilen tehdit suçuna ilişkin mahkûmiyet kararının kesinleştiğinden bahisle hükmün açıklanması için ihbarda bulunulması üzerine, Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/06/2016 tarihli ve 2016/429 esas, 2016/458 sayılı kararı ile hüküm açıklanarak, sanığın TCK"nın 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 51. maddesi uyarınca cezasının ertelenmesine karar verildiği ve hükmün yasa yolu incelenmesinden geçmeksizin kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "Dosya kapsamına göre;
1- 13/02/2014 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazı sırasında, sanığın yükümlülüklerine aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine, mahkemece yargılamaya devam edilmesi, ancak sanığa meşruhatlı davetiye gönderilmeden yokluğunda yargılama yapılarak sanığın mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi ve takip eden süreçte hüküm açıklanırken de sanığın savunmasına başvurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde satın alma eyleminden dolayı 5271 sayılı Kanun"un 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği cihetle, sanık hakkında verilen hükmün açıklanması koşullarının da 5271 sayılı Kanun"un 231. maddesine tâbi olmadığı, 5237 sayılı Kanun"un 191/4. maddesinde yer alan, "a) Kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi, b) Tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması, c) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması..."hallerinde hükmün açıklanmasına karar verileceği gözetilmeksizin yazılı şekilde hükmün açıklanmasına karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilerek, Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/06/2016 tarihli ve 2016/429 esas, 2016/458 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
(1) numaralı kanun yararına bozma talebinin incelenmesi:
13/02/2014 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazı sırasında, sanığın yükümlülüklerine aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine, mahkemece yargılamaya devam edildiği, ancak sanığa meşruhatlı davetiye gönderilmeden yokluğunda yargılama yapılarak sanığın mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, takip eden süreçte hüküm açıklanırken de sanığın savunmasına başvurulmadan yargılamanın sonlandırıldığının anlaşılması karşısında,
5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uymayan sanık hakkında davaya devam edilmesi esnasında; duruşma için sanığa gönderilen davetiyenin “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığının iddia edilmesi nedeniyle, duruşmaya gelip bu konuda beyanda bulunması veya diyeceklerini duruşma gününe kadar yazılı olarak bildirmesi gerektiği, mazeretsiz olarak duruşmaya gelmediği ve diyeceklerini yazılı olarak bildirmediği takdirde tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığı kabul edilerek hakkında cezaya hükmolunabileceği” uyarısı ile birlikte duruşma tarihi ve saati yazılarak sanığa tebliğ edilmesi gerektiği gözetilmeden, belirtilen nitelikte uyarıyı içeren davetiye tebligatı yapılmadan ya da sanık dinlenmeden mahkûmiyet hükmü kurulması, yasaya aykırı olup kanun yararına bozma talebi yerindedir.
(2) numaralı kanun yararına bozma talebinin incelenmesi:
Mahkemece sanık hakkında 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca verilmiş olan 13/02/2014 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararına sanığın aykırı davranması üzerine, aynı maddenin 5. fıkrası uyarınca yargılamaya devam edilerek 29/12/2014 tarihli karar ile mahkûmiyetine karar verildiği, ancak kararın gerekçe bölümünde “6545 sayılı Kanun ile değişik TCK 191 ve 5320 Sayılı kanunun geçici 7. maddeleri uyarınca” hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği belirtilmiş ise de,
Esasen inceleme konusu olayda sanık hakkında 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin yasal olarak mümkün olmadığı, zira 6545 sayılı Kanun"la 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki düzenlemede açıkça belirtildiği üzere ancak hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 6545 sayılı Kanun kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiği, somut olayda olduğu gibi hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanan ancak bu tedbire aykırı davranan sanık hakkında ise 6545 sayılı Kanun ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasında yer alan "Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi kararı verilmiş olup da bu yükümlülükleri ihlal eden kişilerin yargılanmasına devam olunur." şeklindeki düzenleme uyarınca yargılamaya devam edilmesi gerektiği, ancak mahkemece oluşacak kanaate göre şartları bulunması halinde genel hükümlere göre CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebileceği ve bu durumda CMK’nın 231. maddesinde yer alan genel hükümlerin geçerli olacağı anlaşıldığından, sanığın 5 yıllık denetim süresi içinde işlediği iddia olunan “tehdit” suçundan dolayı mahkûmiyet hükmünün kesinleşmesi üzerine CMK’nın 231. maddesinin 11. fıkrası uyarınca hükmün açıklanmasına karar verilmesi yasaya uygun olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmemiştir.
D) Karar :
Açıklanan nedenlere göre;
1- Hükmün açıklanmasına karar verilmesinin yasaya aykırı olduğuna ilişkin (2) numaralı kanun yararına bozma talebi yerinde görülmediğinden REDDİNE,
2- Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin ihlalinden sonra sanığa meşruhatlı davetiye tebligatı yapılmadan ya da sanık dinlenmeden mahkûmiyet hükmü kurulmasının yasaya aykırı olduğuna ilişkin (1) numaralı kanun yararına bozma talebi yerinde görüldüğünden, sanığın mahkûmiyetine ilişkin Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/06/2016 tarihli ve 2016/429 esas, 2016/458 sayılı sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA; aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (b) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine,
24.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.