MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 30.01.2017 tarih ve 2016/173-2017/27 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2011/107925 sayılı ve “... ” unsurlu marka başvurusunun, ... ...’nın 2014-M-2306 sayılı kararıyla, dava dışı bir şirkete ait 2011/53879 sayılı ve “...” unsurlu markaya ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçesiyle 556 sayılı KHK"nın 7/1 (b) maddesi uyarınca reddedildiğini, oysa her iki marka arasında herhangi bir şekilde ayniyet derecesinde bir benzerlik olmadığını, müvekkil şirketin söz konusu “... çanta ...” markasını uzun yıllardır kullanım sonucu tanınmışlık kazanmış bir marka haline getirdiğini iddia ederek ... kararının iptalini karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili; iptali istenen ... kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, başvuru konusu marka ile mesnet markanın ortak unsuru “...” ibaresi olsa da başvuru markasında bunun yanına “... ” ibareleri de eklenerek ayırt edicilik kazandırıldığı ve böylece 556 sayılı KHK’nın 7/1.b maddesinde düzenlenen aynı veya ayırt edilemeyecek benzerlik koşulunun oluşmadığı, taraf markalar arasında iltibas izlenimi doğsa da bu hususun KHK’nın 8. maddesi kapsamında nisbi red sebebi olarak itiraz üzerine değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle alınan bilirkişi raporuna itibar edilmeyerek davanın kabulü ile ... ... kararının iptaline karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 26/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.