Taraflar arasındaki "iflas müdürlüğü kararını şikayet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Beyoğlu 2.İcra Mahkemesince şikeyetin reddine dair verilen 2.5.2006 gün ve 2006/278 E. 2006/238 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 3.7.2006 gün ve 2006/11745 E. 14441 K. sayılı ilamı ile, (...Borçlu hakkında 10.6.1999 tarihli iflas kararına dayanarak yapılan takip sonucunda taşınmaz ihale olunmuştur. İhale alacaklısı İİK.nun 135.maddesi gereği şikayetçi 3.kişiye tahliye emrini 17.4.2006 tarihinde iflas müdürlüğünce gönderilmesine karar verildikten sonra bu tahliye kararı 3.kişiye 21.4.2006 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Yasal süresi içerisinde kiracı 3.kişi taşınmazı iflas kararından önce 28.8.1997 tarihinde tapuya şerhedilen 01.05.1997 tarihli sözleşme ile 9 yıllık taşınmazda kiracı olduğunu ileri sürmüştür. İİK.nun 135/2.maddesine göre kiracılık sıfatının tevsik edilmiş bir sözleşmeyle ispatlanması gerekir.

Somut olayda kira sözleşmesi noter tasdikli yapılmış olup, sözkonusu bu kira sözleşmesi tapuda 28.8.1997"de işleme tabi tutulduğundan kira sözleşmesinin tevsik edilmiş bir belge olduğunun kabulü gerekir. Mahkemece bu durumda, şikayetin kabulü ile tahliye emrinin iptaline karar verilmek gerekirken, şikayetin reddi isabetsizdir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava, İflas Müdürlüğünün tahliye kararının şikayet yoluyla kaldırılması isteğine ilişkindir.

İflas kararına dayanılarak yapılan takip sonucunda davaya konu taşınmaz ihale yoluyla satılmıştır. İflas Müdürlüğünce 17.4.2006 günü İcra İflas Kanunu"nun 135.maddesi gereğince şikayetçi 3.kişiye tahliye kararı çıkarılmış, bu karar şikayetçiye 21.4.2006 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davacı yasal süresi içerisinde, 1.5.1997 tarihli ve 9.10.1997 tarihli kira sözleşmeleriyle kiracı olduğunu ileri sürerek tahliye kararının kaldırılmasını talep etmiştir.

İcra İflas Kanunu"nun 135 maddesi "…

…Taşınmaz alıcıya ihale edilip bedeli alındıktan sonra alıcı namına tescil edilmesi için (134) üncü maddede yazılı müddete riayet edilerek tapuya müzekkere yazılır.

(Değişik 6.6.1985 - 3222/17md.) Taşınmaz borçlu tarafından veya hacizden evvelki bir tarihte yapıldığı resmi bir belge ile belgelenmiş bir akte dayanmayarak başkaları tarafından işgal edilmekte ise onbeş gün içinde tahliyesi için borçluya veya işgal edene bir tahliye emri tebliğ edilir. Bu müddet içinde tahliye edilmezse zorla çıkarılıp taşınmaz alıcıya teslim olunur…

…" hükmünü öngörmektedir.

Anılan hükme göre alıcıya ihale edilen taşınmaz bir üçüncü kişi tarafından işgal edilmekte ise (ihalenin kesinleşmesi üzerine) alıcı, İcra dairesinden, üçüncü kişinin taşınmazdan çıkarılmasını isteyebilir.

Üçüncü kişi icra Mahkemesinde taşınmazı hacizden önceki bir tarihte yapıldığı resmi bir belge ile belgelenmiş bir akde dayanarak işgal etmekte olduğunu ispat etmekle yükümlüdür. (m.135,II c.1)) Üçüncü kişi, taşınmazı işgal etmekte haklı bulunduğunu, hacizden önce yapılmış resmi bir belge ile ispat ederse, icra mahkemesi, tahliye emrinin iptaline karar verir. ( Üçüncü kişi taşınmazdan zorla çıkarılamaz)

Üçüncü kişi, kiracı olduğunu hacizden önce tapuya şerh verilmiş bir kira sözleşmesi ile ispat ederse, icra mahkemesi, tahliye emrinin iptaline karar verir.

Üçüncü kişi, kiracı olduğunu hacizden önce noterde düzenlenmiş veya onaylanmış bir kira sözleşmesi ile ispat ederse, icra mahkemesi, tahliye emrinin iptaline karar verir. (Prof. Dr.Baki Kuru İcra ve İflas Hukuku, El Kitabı. Kasım 2004 baskı s. 40 )

Somut olayda şikayetçi davacı, tapu siciline şerh verilen 1.5.1997 tarihli, 9 yıllık kira sözleşmesi ile birlikte noterde onaylanmış 9.10.1997 tarihli, 30 yıl süreli kira sözleşmesine de dayanmıştır. Bu sözleşmeler, İİK"nun 135/2 maddesi anlamında, şikayetçi davacının kiracılık sıfatını tevsik eden resmi belge niteliğini taşımaktadırlar.

O halde, Hukuk Genel Kurulu"nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 23.5.2007 gününde oybirliği ile karar verildi.