MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
16,00 TL"den ibaret yargılama giderinin inceleme tarihi itibariyle 6183 sayılı Amme Alacaklılarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan (20,00 TL"den) daha az olmasına rağmen sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı; sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hüküm fıkrasından yargılama giderinin sanıktan tahsiline ilişkin kısım çıkartılarak yerine "16,00 TL"den ibaret yargılama giderinin inceleme tarihi itibariyle 6183 sayılı Amme Alacaklılarının Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki tutardan (20,00 TL"den) daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK.nun 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yüklenilmesine" şeklinde yazılmak suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.02.2017 gününde oyçokluğuyla karar verildi.


MUHALEFET ŞERHİDİR
Dairemizin 06/02/2017 tarih, 2015/8721 Es, 2017/703 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın TCK"nın 203/1, 62/1, 53 maddeleriyle cezalandırılmasına dair Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/03/2014 tarih 2014/76 Es 2014/174 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 10/03/2011 tarih 2010/533 Es- 2011/238 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nun 231/6 ve devam maddeleri uyarınca açıklanmasına geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Eskişehir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 31/12/2013 tarih 2013/453 Es 2013/2049 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nın 86/2, 29/1, 62/1 ve 52/2 maddeleri uyarınca doğrudan 1200 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne muhalifim. 06/02/2017