Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı vekili tarafından bonoya dayalı olarak kambiyo senetlerine mahsus haciz yolu ile icra takibine başlandığı, borçluya örnek 10 numaralı ödeme emrinin tebliği üzerine, adı geçen vekilinin İİK.nun 168/4.maddesinde öngörülen yasal 5 günlük sürede icra mahkemesine başvurarak, imzaya itiraz ettiği anlaşılmıştır.
Mahkemece yaptırılan inceleme sonucunda grafoloji ve sahtecilik uzmanı bilirkişi A. M. M."nun düzenlediği 27.04.2009 tarihli raporda bonodaki imzanın borçlu S. D.ürünü olduğu bildirilmiştir. Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Dairesi"nce düzenlenen 23.10.2009 tarihli raporda ise, imzaların teşhise götürecek karakteristik materyal, önemli yazı ve tanı unsuru içermeyen, karalama tarzında çizgilerden ibaret basit tersimli imzalar olması nedeniyle aidiyetinin ve bu meyanda S.D."nın eli ürünü olup olmadığının tespit edilemediğinin bildirildiği görülmektedir. Çelişkinin giderilmesi amacıyla dosya yeniden Adli Tıp Kurumu"na gönderilmiş, 18.06.2010 tarihli raporda; 23.10.2009 tarihli rapora eklenecek bir husus bulunmadığından dosya iade edilmiştir. Mahkemece Adli Tıp Kurumu raporları referans alınarak imzanın borçluya ait olduğunun kanıtlanamadığı gerekçesiyle itiraz kabul edilmiştir.
Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Dairesi"nin imza incelemesinde son mercii olarak kabulü mümkün bulunmayıp, raporun anılan kurumdan alınmış ve heyetçe düzenlenmiş olması yerleşik Yargıtay içtihatlarına göre ona üstünlük sağlamayacağından bu rapora itibar edilerek sonuca gidilemez. HGK"nun 07.10.2009 tarih ve 2009/12-382-415 sayılı kararında da belirtildiği üzere; herhangi bir belgedeki imza ve yazının atfedildiği kişiye ait olup olmadığı hususunda yapılacak bilirkişi incelemesinin, konunun uzmanınca ve yeterli teknik donanıma sahip bir laboratuvar ortamında, optik aletler ve o incelemenin gerektirdiği diğer cihazlar kullanılarak, grafolojik ve grafometrik yöntemlerle yapılması, bu alet ve yöntemlerle gerek incelemeye konu ve gerekse karşılaştırmaya esas belgelerdeki imza veya yazının, tersim, seyir, baskı derecesi, eğim, doğrultu gibi yönlerden taşıdığı özelliklerin tam ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenip karşılaştırılması, sonuçta, imza veya yazının atfedilen kişiye ait olup olmadığının, dayanakları gösterilmiş, tarafların, mahkemenin ve Yargıtay"ın denetimine elverişli bir raporla ortaya konulması gerekir. Lüzumu halinde karşılaştırılan imza veya yazının hangi nedenle farklı veya aynı kişinin eli ürünü olduğu, fotoğraf yada diğer uygun görüntü teknikleri ile de desteklenmelidir.
Mahkemece yeniden Adli Tıp Kurumu"ndan 18.06.2010 tarihli mütalaa alınmış ise de, aynı kurumdan alınan bu raporun yeni bir rapor olarak kabulü mümkün değildir.
Buna göre Adli Tıp Kurumunca kesin kanaat bildirilmediğinden 27.04.2009 tarihli bilirkişi raporunun aksinin kanıtlandığından söz edilemez.lde mahkemece, 27.04.2009 tarihli bilirkişi raporunun yeterli görülmeyerek yeniden bilirkişi incelemesine gerek duyulduğuna göre ilk iki raporu düzenleyen bilirkişi ve kurumların dışında, yeniden ve ehil bilirkişilerden oluşacak bir kuruldan rapor alınarak oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ :Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK."nun 366. ve HUMK."nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/10/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.
