MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/07/2015 tarih ve 2014/293-2015/117 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 2012/68469 no’lu, “...” ibareli marka başvurusuna yaptıkları itirazın reddedildiğini oysa, başvurunun müvekkili markaları ile benzer olduğunu, şekil markalarının temel unsurunun mavi/gri arka plan tasarımı olduğunu, çizgilerin kesişim noktasında kırmızı renkli, “...” ibaresi olduğunu, dava konusu marka başvurusu kullanılarak üretilmiş ürüne karşı açılan ... Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2012/224 D.İş sayılı dosyası kapsamında karıştırılma olasılığının bilirkişi raporuyla tespit edildiğini, kelimelerin farklılığına bakılmaksızın şekillerin benzer olduğunu, malların aynı olduğunu, dava konusu YİDK kararında müvekkilli markasının tanınmışlığının dikkate alınmadığını, çeşitli ülkelerde de benzer durumlara ilişkin davaların müvekkilli lehine sonuçlandığını, davalının kötüniyetli olduğunu, markaların genel izlenim yönünden benzer olduğunu, davalının farklı bir “...” markalı ürünü aleyhine ... Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nde açılan 2011/111 E- 2012/209 K. sayılı kararında da tecavüz ve haksız rekabetin tespit edildiğini, aynı ambalajın marka başvurusunda kullanılması üzerine yayına itirazın kabul edilerek markanın reddedildiğini, bu kararın ardından dava konusu marka başvurusunun yapılmış olmasının iyi niyetli olmadığını ileri sürerek, ... YDİK’in 2014-M-7914 sayılı kararının iptali ile tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğü ve sicilden terkinin talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, YDİK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı şirket vekili, ambalaj üzerindeki konumlandırmanın farklı olduğunu, soğuk içeceklerde mavi veya mavi/gri rengin genel kullanım olup, davacının da bu renkleri tesadüfen seçmediğini, renklerin kimsenin tekeline verilemeyeceğini, kötüniyet iddiasının da yerinde olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "...+şekil" markasıyla, davalının "...+şekil" ibareli başvurusu arasında her iki markada ortak unsur “...” ibaresi gibi gözükse de anılan ibarenin asıl unsur olmayıp, tanımlayıcı, ürün çeşidi anlamına geldiği, davacı markasının asıl unsuru olan “...” ibaresi ile davalının “...” asıl unsurlu marka başvurusu arasında ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, davacının "...+şekil" şeklindeki markasının toplumda ulaştığı tanınmışlık düzeyinin yüksek olduğu varsayılsa bile tanınmış da olsa bir markanın kendisinin aynısı veya benzerine karşı her zaman korunabileceği, "...+şekil" şeklindeki marka tescilinin davacıya ait "...+şekil" markalarının tanınmışlığından haksız yararlanma sağlamayacağı, iltibasın bulunmadığı yerde haksız rekabetten de söz edilemeyeceği, davacının reklâm gücünden haksız biçimde yararlanılmayacağı, bu bağlamda davacı markasının tanınmışlığından istifade ederek toplumun dikkatini çekeceği ve onun temsil ettiği imaj ve güveni hiçbir masraf ve çaba harcamadan kendi markasını taşıyan ürünlere devrini temin etmesinin de mümkün olmadığı, davalının başvuruyu kötüniyetle gerçekleştirdiği yönünde bir kanıt da bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve dava konusu marka başvurusunu oluşturan işaretin davacı adına tescilli markalarla 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında benzer olmadığının anlaşılmış olmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.