MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 27/01/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; pasif husumet ehliyeti yokluğundan davanın reddine dair verilen 02/10/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın pasif husumet ehliyeti yokluğundan reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemenin davanın pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine dair 01/11/2012 tarihli ilk kararı, Dairemizin 11/04/2013 gün, 2013/3147 esas, 2013/6808 karar sayılı ilamı ile bozulmuştur. Bozma ilamında; uyuşmazlığın yasal dayanağının BK"nın 41 vd maddelerinde düzenlenen kusura dayalı haksız fiil sorumluluğu olduğu, davalının bina maliki olmadığından bahisle, davanın husumetten reddine karar verilmesinin doğru olmadığı, işin esası incelenerek ulaşılacak sonuca göre karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş; davalının olay tarihinde kiracı olarak oturduğu apartmanda kat malikleri kurulunun oluşmadığı, davalıya seçim ile böyle bir görev verilmediği, davalının sadece ev sahibinin ricası üzerine fahri olarak bu işle uğraştığı, Kat Mülkiyeti ve Borçlar Kanunu gereğince sorumluluğu bulunmadığı gerekçesi ile davanın pasif husumet ehliyeti yokluğundan reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, davalı hakkında Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2007/312 esas sayılı dosyası üzerinden, dikkatsizlik ve tedbirsizlik ile yaralanmaya sebebiyet verme suçundan kamu davası açıldığı, "apartman yöneticisi olan sanığın bir gün önce kırılan asansörün camını tamir ettirmemek ve gerekli güvenlik tedbirlerini de almamak sebebiyle olayda kusurlu olduğu" gerekçesi ile mahkumiyetine karar verildiği, kararın onanmak suretiyle kesinleştiği anlaşılmaktadır. Ceza mahkemesince davalı, yönetici olarak kabul edilerek atılı suçtan sorumlu tutulmuştur. Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 53. maddesi uyarınca bu kabul, hukuk hakimi yönünden de bağlayıcıdır. Dairemizin bozma ilamında belirtildiği üzere; BK"nın 41 ve devamı maddeleri uyarınca, işin esası incelenerek ulaşılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile davanın husumetten reddine karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 28/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.