Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/1450 Esas 2022/2606 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından 27/08/1976 gününde verilen dilekçe ile mirasın gerçek reddi istenmesi üzerine Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davacı ... yönünden davanın reddine, ..., ..., ... ve ... yönünden mahkemece 1976/970 Esas-1977/41 Karar sayılı ve 27/01/1977 tarihli ilamı ile karar verildiğinden ve karar 10/02/1977 tarihinde kesinleştiğinden yeniden karar verilmesine yer olmadığına dair verilen 10/09/2021 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar ... ve ... vekili tarafından istenilmekle dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, mirasın gerçek reddi istemine ilişkindir.
Davacılar vekili, miras bırakan ... ve ...'dan olma ...'in 03.07.1976 tarihinde vefat ettiğini, davacılardan ...'in kocası ve diğer davacıların babaları olan ...'in miras bırakan ...'ın mirasını 1976/950 E. 1976/971 K. sayılı Kararla reddettiğini, davacı ... bizzat, çocuklar ..., ..., ... ve ...'a velayeten ... ve ... miras bırakan ...'in mirasını reddettiklerini, bu reddin tescilini talep etmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen 27.01.1977 tarihli kararın 10.02.1977 tarihinde kesinleşmesi üzerine davacı ... temyiz yasa yoluna başvurmuş mahkemece 25.02.2019 tarihli ek karar ile mirasın reddi kararının 10.02.1977 tarihinde kesinleştiği gerekçesiyle davacı ...'in temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. 25.02.2019 tarihli ek karar üzerine, davacı ... ek kararı temyiz etmiş, Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2019/2332 E. 2021/3462 K. sayılı ve 25.05.2021 tarihli ilam ile, " Somut olayda; hükmü temyiz eden davacı ...’in dava tarihinde ergin olması nedeniyle, velisi sıfatıyla anne ve babasının adına dava açması mümkün olmadığı halde Hukuk Muhakemeleri Kanununun 27. maddesi uyarınca hukuki dinlenilme hakkı ihlal edilerek ve bu hususunun aynı Kanunun 114. maddesinde dava şartı olduğu gözetilmeksizin adı geçen davacı yönünden de mirasın reddinin tespitine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir." gerekçesiyle 25.02.2019 tarihli ek karar kaldırılarak, hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, davacı ... yönünden davanın reddine, diğer davacılar ..., ..., ... ve ... yönünden mahkemelerinin 1976/970 E. 1977/41 K. sayılı ve 27.01.1977 tarihli ilamı ile karar verildiğinden ve karar kesinleştiğinden bu kişiler yönünden yeniden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu karar üzerine davacı ... ve ... vekili istinaf yasa yoluna başvurmuş, mahkemece 10.02.2022 tarihli ek karar ile davacılar vekilinin kararın tebliğinden itibaren Yargıtay yoluna başvuru yapabileceği gerekçesiyle bir kısım davacılar vekilinin 08.02.2022 tarihli istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
Ek karar, bir kısım davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Somut olayda, Bakırköy 2. Sulh Hukuk Mahkemesi'nin 1976/970 E. sayılı dava dosyası imha edildiğinden, bu dosya üzerinden verilen 27.01.1977 tarihli karar başlığı ve kararın içeriği incelendiğinde, temyiz eden ... ve ... adına velayeten baba ve anneleri ... ve ... tarafından muris ...'ın mirası gerçek reddin tespitinin istenildiği, mahkemece 27.01.1977 tarihinde mirasın reddinin tespitine karar verildiği anlaşılmıştır.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Türk Kanunu Medenisi'nin 545. maddesi, "Kanuni ve mansup mirasçılar mirası reddedebilir." ve 549. maddesi, "Mirası reddeden mirasçının, keyfiyeti sulh mahkemesine tahriren ve şifaen beyan etmesi lazımdır. Bu ret kayıtsız ve şartsız olmalıdır. Sulh mahkemesi, reddi tescil eder." şeklinde düzenlenmiştir.
Türk Kanunu Medenisi'nin 262. maddesine göre, çocuk, küçük iken ana ve babasının velayeti altındadır. 27.01.1977 tarihli karar esnasında temyiz eden ... ve ... küçük olup, davada taraf ehliyetine sahip değildir. Bu nedenle veli herhangi bir merciden izin almaksızın serbestçe velayeti altında bulunan küçükler için mirasın reddinin tespitini isteyebilir.
Türk Kanunu Medenisi'nin 549. maddesine göre mirası red beyanı sulh hakimine sunulduğunda, tutanakla beyan tespit edilerek bu tarihten itibaren hukuki sonuçlarını doğuracağından, reddin mahkemece tespit edildiği 27.01.1977 tarihinden temyiz dilekçesinin verildiği 15.02.2022 tarihine kadar geçen süre dikkate alındığında HMUK ve HMK'da belirlenen yasal temyiz süresi geçmiş olduğundan temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle bir kısım davacılar vekilinin süresinde olmayan temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 06/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliği ile karar verildi.