Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/3548 Esas 2022/2569 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Sorgun 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 09/09/2015 tarihinde verilen dilekçeyle mülkiyet hakkına dayalı ecrimisil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/01/2020 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalılar vekili tarafından talep edilmiştir. Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin kabulüne ve davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.

KARAR

Dava mülkiyet hakkına dayalı ecrimisil istemine ilişkindir.
Davacı vekili toplamda 150.000,00 TL ecrimisil alacağının 50.000,00'er TL olarak davalılardan tahsili ile davacıya ödenmesini talep etmiş, yerel mahkemece toplamda 59.117,954 TL ecrimisil alacağının 19.705,9847'şer TL şeklinde davalılardan eşit oranda alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiştir. Davalılar vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince davalılar vekilince yapılan istinaf başvurusunun kabulü ile Sorgun 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 28/01/2020 tarih 2017/337 Esas-2020/42 sayılı Kararının kaldırılmasına ve yeniden hüküm kurulmasına, toplam 18.987,96 TL ecrimisil alacağından 6.329,32'şer TL şeklinde davalılardan eşit oranda alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, davacı davalılardan toplamda 150.000,00 TL ecrimisil alacağı talep etmiş, yerel mahkemece toplamda 59.117,954 TL ecrimisil alacağına hükmedilmiş, bu hükme karşı davacı istinaf kanun yoluna başvurmamıştır. Bu nedenle hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2020 yılı için 72.070,00 TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacının temyiz talebinin REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin alınan harcın iadesine, 05.04.2022 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Temyiz yoluna kural olarak davanın tarafları başvurabilir. Temyize başvuracak tarafın temyiz yoluna başvuruda hukuki yararının bulunması gerekir. Kanun, davada haklı çıkmış olan tarafın da hukuki yararının bulunması şartıyla temyize başvurabileceği düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacının hüküm alınmasını istediği talep miktarı. 150.000 TL'dir. İlk derece mahkemesince, talebin bir kısmına yönelik davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacının bu kararı reddedilen miktar yönünden istinaf etmemesi, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 24. maddesinde yazılı tasarruf ilkesi kapsamındadır.
Davalı tarafın, istinafa başvurması üzerine, istinaf mahkemesince, ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılarak, daha az bir miktar hüküm altına alınmıştır. Bu durumda, ilk derece mahkemesinin kararını istinaf etmeyen davacının, istinaf mahkemesince reddedilen miktar yönünden kararı temyiz etmesinde hukuki yararı bulunmaktadır.
Davacının temyiz başvurusunun esastan incelenmesi gerektiğinden, sayın çoğunluğun kararına iştirak edememekteyim.