Konya Ceza Kararları - Özel belgede sahtecilik değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/6064 Esas 2021/1757 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6064
Karar No: 2021/1757
Karar Tarihi: 23.02.2021

Özel belgede sahtecilik değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/6064 Esas 2021/1757 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçu ile dava açıldığını belirtti. Ancak sanığın eylemi Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56/4. maddesinde belirtilen suçu oluşturduğu takdir edildi. Mahkeme, sanığın suçunun ön ödeme sonucu verilen düşme kararı verilerek düşürüldüğünü belirtti. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 31/12/2012 tarihli kararında da, ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının 5271 sayılı CMK'nın 223. maddesinde belirtilen hükümlerden olduğu ve temyiz edilebilirlik sınırının belirlenmesi için 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereği 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiği vurgulandı. Kanun, sanığın hakkındaki kararın temyiz edilebilirlik sınırının belirlenmesinde ön ödemeye esas alınan miktarın belirleyici olduğunu belirtmektedir. Ancak, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi gereği, 14/04/2011 tarihinden itibaren temyiz kesinlik sınırı 3000 TL'ye çıkartılmıştır. Bu nedenle, sanığın suçu için ön ödemeye esas alınan 1.000,00 TL'nin temyiz edilebilirlik sınırının altında kaldığı anlaşılmıştır ve katılan vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2020/6064 E. , 2021/1757 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik (değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Yasaya muhalefet)
HÜKÜM : Düşme

Mahkemece sanığın eyleminin 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56/4. maddesinde yazılı suçu oluşturduğuna ilişkin takdir ve kabulünde isabetsizlik bulunmadığı;Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 31/12/2012 tarih 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği; 14/04/2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14/04/2011 tarihinden itibaren 3000 TL"ye çıkartılmış olması karşısında, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.000,00 TL"nin miktar itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 23/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.