İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/7264 Esas 2014/2868 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/7264
Karar No: 2014/2868
Karar Tarihi: 28.01.2014

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/7264 Esas 2014/2868 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık kasten yaralama ve 6136 sayılı yasaya muhalefet suçlarından mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanığın tekerrüre esas sabıkası olduğunu belirtirken, kasten yaralama suçundan verilen hükmün incelenmesinde 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesinin uygulanmaması aleyhine temyiz yapılmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. 6136 sayılı yasaya muhalefet suçundan mahkumiyet hükmünde ise, 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi gereği hak yoksunluğunun infaz aşamasında da dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Ancak suç tarihi itibariyle adli para cezası miktarının yanlış hükmedildiği ve bu nedenle hükmün bozulması gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddelerine gelince, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. ve 58. maddeleri ile 6136 sayılı Kanun'un ilgili hükümleri mahkeme kararında yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2013/7264 E. , 2014/2868 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyethükmünn incelenmesinde;
Tekerrüre esas sabıkası olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58.maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun ONANMASINA,
2) Sanık hakkında 6136 sayılı yasaya muhalefet suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesine göre anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında, kararda gösterilmeyen hak yoksunluğunun infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Tekerrüre esas sabıkası olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58.maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine, ancak;
01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5252 sayılı yasanın 5/2 maddesi hükmüne göre suç tarihi itibariyle 450 TL adli para cezasına hükmolunması gerekirken 489 YTL olarak fazla hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün (c) fıkrasındaki 489 YTL adli para cezasının 450 TL adli para cezasına indirilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.