Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki, İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06/06/2014 tarihli, 2014/63 esas ve 2014/187 sayılı kararının kanun yararına bozulması talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 19/12/2016 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
İncelenen dosyadan;
Sanığın 01/10/2011 tarihli eylemi nedeniyle hakkında İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06/06/2014 tarihli, 2014/63 esas ve 2014/187 sayılı kararı ile “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan 5237 sayılı TCK’nın 191/1. ve 62.maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında;
“Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurmak suçundan sanık ..."un, 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önceki haline göre 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62/1. Maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2014 tarihli ve 2014/63 esas, 2014/187 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, benzer bir olay nedeniyle Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21/05/2013 tarihli ve 2013/280-250 sayılı kararı ile Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 20/01/2014 tarihli ve 2013/9330 esas, 2014/482 sayılı kararında ayrıntıları açıklandığı üzere, 5237 sayılı Kanun’un 191. maddesinin 2 ve 6. fıkraları uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmemesi için yasal, geçerli ve yeterli bir gerekçe gösterilmesi gerektiği, somut olayda kullanmak için uyuşturucu madde bulundurduğu kabul edilen sanık hakkındaki yargılama sonucunda mahkemesince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmemesine ilişkin yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden anılan maddedeki tedbirlere hükmedilmesi yerine, yazılı şekilde sanığın aleyhine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek, İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2014 tarihli ve 2014/63 esas, 2014/187 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
Yapılan incelemede:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 21/05/2013 tarih ve 2013/280-250 sayılı ve 01/10/2013 tarih ve 2013/444-402 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, hükümden önce 19/12/2006 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesinde, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre doğrudan hapis cezasına hükmolunabileceği gibi, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği ya da altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilebileceği öngörülmüştür.
5560 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrasındaki ""karar verebilir"" ve 6. fıkrasının 1. cümlesindeki ""tâbi tutulabilir"" ibareleri dikkate alındığında, sanık hakkında tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verme, zorunlu olmaktan çıkarılarak hakimin takdirine bırakılmıştır.
Kullanmak için uyuşturucu madde bulunduran sanık hakkında; belirtilen üç seçenekten biri uygulanırken, kanuni ve yeterli gerekçe gösterilmesi, gerekçenin somut olgulara ve sanığın davranışlarına dayanması gerekmektedir.
Somut olayda; “Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan yapılan yargılama sonucunda, kanuni gerekçe gösterilmeden TCK"nın 191. maddesinin 1. fıkrası uyarınca doğrudan hapis cezasına hükmolunduğu, bu seçenek uygulanırken herhangi bir gerekçe gösterilmediği anlaşıldığından, kanuni ve yeterli gerekçe gösterilmeden anılan tedbirlere hükmedilmemesi ve yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görüldüğünden; İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2014 tarihli ve 2014/63 esas, 2014/187 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun"un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine,
20/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.