MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/03/2015 tarih ve 2014/126-2015/49 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; “...” esas unsurlu 99/..., 2000/..., 2005..., 2011/..., 2011/... sayılı markaların 29. ve 30. sınıfta müvekkili adına tescilli olduğunu, davalı ...’in 07.05.2011 tarih ve 2011/38660 sayılı başvuru ile “... ” ibareli marka için başvuruda bulunduğunu, söz konusu marka ile müvekkiline ait “...” esas unsurlu markalar arasında iltibas ihtimalinin mevcut olduğunu iddia ederek 21/02/2014 tarih ve 2014-M-1776 sayılı YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili; açılan davanın yerinde olmadığını, YİDK kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu söyleyerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; dava konusu “...” marka başvurusunun davacıya ait “...” esas unsurlu markalar-emtialar bakımından aynı ya da benzer oldukları, dava konusu markanın 4 sözcükten meydana geldiği, her bir sözcüğün tamamı büyük, düz ve siyah harflerden oluştuğu, “...” ve “...” ibarelerinin markanın üst kısmında, “...” ve “...” ibarelerinin ise markanın alt kısmında olacak şekilde konumlandırıldığı, marka içerisinde başkaca hiçbir figüratif unsura yer verilmediği, marka içerisinde üstte ve ilk sırada yer alan ibarenin ise “...” sözcüğü olduğu, markalar arasındaki yukarıda tespit edilen mevcut görsel farklılıklara rağmen, “...” markasının dava konusu markada da davacı markalarından farklı bir algı yaratacak mahiyette kullanılmamış olması, markayı oluşturan görsel unsurlarda ilk sırada yer alması ve markaların emtiaları bazında değerlendirildiğinde benzer dağıtım kanalları ile tüketiciye ulaştıkları dikkate alındığından davacı markası ile dava konusu marka arasından en azından bir iltibas oluşmasına sebep olabileceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı ... vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı ... vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı ..."den alınmasına, 21.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.