Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirttiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, 03.04.2009 tarihinde, davalı iş yerinde geçirdiği iş kazası sonucu meslekte kazanma gücünü % 35 oranında kaybeden sigortalıya bağlanan gelir, ödenen geçici iş göremezlik ödeneği ve yapılan tedavi masrafından oluşan kurum zararının davalıdan tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21/1 ve 4. maddesidir.
Mahkemece anılan yasanın 21/4 maddesine aykırı şekilde, davanın kabulüne, toplam 32.184,46 TL"nin (davalı ..."ın müştereken ve müteselsilen sorumluluk sınırı peşin sermaye değerli gelir yönünden 1.644,45TL, tedavi gideri yönünden 442,67TL ve geçici işgörmezlik ödeneği yönünden 536,17 TL olmak üzere) davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı kuruma verilmesine dair karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı kurum vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-İş kazası veya meslek hastalığına birlikte sebebiyet veren sorumluların işveren ve üçüncü kişi olması durumunda ise, işverenin müteselsilen sorumlu olacağı tutar, 1. fıkra gereğince kendi kusur payı gözetilerek sorumlu tutulacağı miktarın (gelirin ilk peşin sermaye değeri X işverenin kusur oranı), üçüncü kişinin 4. fıkraya göre sorumlu olacağı tutar (gelirin ilk peşin sermaye değerinin yarısı X üçüncü kişinin kusur oranı) ile toplamı kadar olmalı, kanun koyucunun getirdiği “gelirin ilk peşin sermaye değerinin yarısı” sınırlaması karşısında üçüncü kişinin müteselsilen sorumlu tutulacağı miktarın ise, gelirin ilk peşin sermaye değerinin yarısı ile işveren de dahil olmak üzere tüm davalıların kusurları toplamının çarpımı sonucu elde edilecek tutar kadar olması gerekmektedir. Bu yaklaşım ve uygulama, işvereni, iç ilişkide üçüncü kişiye rücu edemeyeceği miktarı Kuruma ödemek zorunda bırakmadığından da hakkaniyete uygundur.
Mahkemece, 3. kişi ...’ın ilk peşin sermaye değerli gelir yönünden 21/4. fıkraya uygun hesaplama yapmayarak ilk peşin sermaye değerli gelirin yarısına %10 ...’ın kusur karşılığına hükmetmesi ve 5510 sayılı Yasanın 21/1 ve 21/4 maddelerinin birlikte uygulanması hususunun ilk peşin sermaye değerli gelirlerde dikkate alınması gerektiği, geçici iş göremezlik ödeneği ve tedavi giderleri yönünden yapılacak hesaplamada ise, tarafların kusur oranının tamamı üzerinden sorumlu olduklarının gözetilmesi yerine yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu konunun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hüküm fıkrasında, 2. paragrafının tamamen silinerek yerine "16.522,98 TL gelirin, davalı ... Duavar’ın 13.315,00 TL kısmından sorumlu olmak üzere onay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle, 7.082,77 TL tedavi gideri, 8.578,71 TL geçici işgörmezlik ödeneğinin sarf ve ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı Kurum’a verilmesine" ibarelerinin yazılmasına ve bu şekliyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.