İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/7228 Esas 2017/1725 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7228
Karar No: 2017/1725
Karar Tarihi: 22.02.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/7228 Esas 2017/1725 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanığın babasına kasten sehpa ve bıçakla saldırdığı ve suçun silahlı işlendiği belirlendiği için mahkumiyet kararı verildi. Sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/3-a-e maddelerini ihlal ettiği ve iki ağırlaştırıcı neden bulunduğu göz önüne alındığında temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği ancak bu göz önüne alınmadığı belirtildi. Sanığın hak yoksunlukları alırken kanunun 53/1-c maddesi uyarınca bazı hakları kısıtlanırken, bu kısıtlamaların infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtildi. Temyiz itirazları yerinde görülmeyen kararda, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da göz önünde bulundurarak koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olan denetim süresinin belirlenmesi gerekirken bu husus göz ardı edildiği için karar bozuldu. Sanığın mükerrir olması nedeniyle mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağı belirtildi. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: Türk Ceza Kanunu'nun 6/1-f-4, 86/3-a-e, 61, 53; Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 108.

3. Ceza Dairesi 2016/7228 E. , 2017/1725 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, babası olan mağdura karşı kasten yaralama eylemini TCK"nin 6/1-f-4. maddesi gereğince silahtan sayılan sehpa ve bıçak ile gerçekleştirdiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 86/3-a-e bentlerini ihlal etmesi ve sanık hakkında aynı olayda iki ağırlaştırıcı neden bulunması gözetilerek 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesi gereğince temel ceza tayininde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından; sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına karar verilirken, 5237 sayılı TCK"nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiği gözetilmemiş ise de, bu husus Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile oluşan yeni hukuki durum da gözetilerek infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik ve Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinin 4, 5 ve 6. fıkralarına göre, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, mahkûmiyet hükümlerinde, mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince hüküm fıkrasından "1 YIL SÜREYLE" ibaresinin çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.