MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09/09/2015 tarih ve 2014/44-2015/277 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “...” ibareli, 30. sınıf ürünleri içeren 2003/30842 no"lu, “...” ibareli, 30. sınıf ürünleri içeren 2003/29584 no’lu, “...” ibareli, 30. sınıf ürünleri içeren 2005/1728 no’lu markaların sahibi olduğunu, 2013/747-4 no’lu ambalaj deseni tasarım başvurusuna davalı şirket tarafından 2005/781 no’lu marka tescil başvurusu ile kendilerine ait “...” ibareli marka tescillerine dayalı olarak itirazda bulunulduğunu ve itiraz kabul edilerek başvurunun reddedildiğini oysa, başvuru konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik vasfına haiz olduğunu, 2003/30842 no’lu markanın serisi niteliğinde bulunduğunu ileri sürerek, TPE YDİK’in 2014/T-975 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, YDİK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı şirket vekili, dava konusu tasarım başvurusu yeni ve ayırt edici niteliğe haiz olmayıp, müvekkilinin “...” ibareli marka tescillerinden doğan haklarına tecavüzde bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının markaları “...” ibareli olup, 5, 29, 30 ve 32 .sınıf ürünleri içerdiği, başvuru konusu tasarımın “...” ibaresini de içerdiği, başvuruda yer alan “...” ibaresinin davacıya markasal bir kullanma ve koruma hakkı sağlamayacağı, tasarımın 5, 29, 30 ve 32. sınıf ürünlerin sunumunda ambalaj olarak kullanılmasının mümkün olduğu, görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicilerin davacı markalarıyla davalının tasarımı arasında işletmesel bir bağlantı kurmasının kaçınılmaz olduğu, davacının “...” ibareli 30. sınıf ürünleri içeren markasının bulunduğu, ancak işbu dava konusu başvurunun tasarıma ilişkin olduğu, tasarım başvurusunun önceki markaların serisi sayılmasının mümkün olamayacağı, seri marka uygulamasının ancak markalar arasında uygulanabileceği, esasen ... 4. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2007/52 Esas sayılı dosyasında tesis edilen ve derecattan geçerek kesinleşen hükmün de aynı istikamette olduğu, dolayısıyla başvuru konusu tasarımın davalının “...” ibareli marka tescillerinden doğan haklarına tecavüz oluşturduğu, tescilli bir sınai hakka tecavüz oluşturan tasarım başvurusunun itiraz üzerine tümden iptalinin gerektiği, öte yandan başvuru konusu işaretin yine davacıya ait 2005/781 sayılı marka tescil başvurusunun konusu olan işaret ile ayırt edilemeyecek derecede benzer olup, aralarında küçük ayrıntı seviyesini aşmayacak derecede farklılıklar olduğu, benzerinin yine davacı tarafından yargılama konusu tasarımın başvuru tarihinden 12 ay öncesinde kamuya sunulduğu, başvuru konusu tasarımın daha önce gerçekleşen tescil başvurusundaki ve kamuya sunumdaki ürünlerin biçiminden yahut görünümünden hareketle gerçekleştirildiği, onların mevcut görünüme, yani mevcut tasarımlara ek, onlarda bir değişiklik, onlardan bir sapma niteliği taşıdığı, aralarındaki farklılıkların sonrakinin mevcut önceki tasarım esas alınarak onlardan hareketle yapılmış olduğundan küçük değişiklikler olarak kabul edilebileceği zira, genel izlenimde belirgin bir farklılık yaratmaya elverişli bulunmadığı, davacının farklılık olarak bildirdiği unsurların görünümde küçük ayrıntı seviyesini aşacak farklılık oluşturmadığı, yani başvuru konusu tasarımın yeni olmadığı ayrıca, başvuru konusu tasarım ile 2005/781 sayılı markanın biçimleri arasında belirgin bir farklılık bulunmadığı, çünkü sunulan ürünlerin biçimlerinde de gözlenebileceği üzere ambalaj deseni ürünü için tasarımcısına çok fazla seçenek özgürlüğü sunan bir alanda, ürünlerin küçük ayrıntı seviyesinde bulunan farklılıklar dışında aynı olduğu, bu küçük farklılıkların, davacı ürünleri ile önceden kamuya sunulan ürünlerin aralarında belirgin biçimde farklılığı doğuran unsurlar olarak nitelendirilemeyeceği, yani davacı tasarımının yenilik ve ayırt edicilik vasfının bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 28/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.