MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK.nın 157/1, 52/2, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizin 13.03.2017 tarihli bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna gönderildiği ancak usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadıkları belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, Vakıflar Genel Müdürlüğü"nde tanıdığı olduğunu, kendisini işe aldıracağını katılana söylediği, katılandan çeşitli belgeler hazırlamasını istediği, daha sonra sanığın katılandan PTT havalesi yoluyla 25/08/2009 tarihinde 1.300 TL, 31/08/2009 tarihinde 1.640 TL, 04/09/2009 tarihinde 2.285 TL ve 17/09/2009 tarihinde 3.270 TL para aldığı, yine 09/10/2009 tarihinde, sanığın talimatıyla sanığın oğlu olan temyiz dışı sanığın banka hesabına katılanın babası ..."in 760 TL para gönderdiği, ancak sanığın ortadan kaybolduğu, bu suretle sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı, PTT ve Ziraat Bankası havale dekontları, uzlaştırma sağlanamadığına ilişkin rapor ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesine dayanan, sanığın mahkumiyetine ilişkin mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, atılı suçu değişik zamanlarda aynı mağdura karşı birden fazla kez işlemiş olması nedeniyle, sanık hakkında TCK"nun 43/1. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın suçu işlemediğine ilişkin ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, sanık hakkındaki hükmün ONANMASINA, 11.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.