MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, 17/11/2010 tarihinde ..."ın sevk ve yönetimindeki ... plaka sayılı aracıyla üç tepeler mevkinde seyir halinde bulunduğu sırada yola dökülen mıcır nedeniyle direksiyon hakimiyetini kaybettiğini, meydana gelen trafik kazası sonucundan araçta bulunan ..."ın vefat ettiğini, bu nedenle kazanın meydana gelmesinde davalı kurumun kusurlu olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla ... ve ... için 1.000’er TL destekten yoksun kalma tazminatı, 1.000’er TL cenaze ve defin gideri olmak üzere toplam 4.000,00 TL maddi tazminat, ... ve ... için 100.000’er TL diğer her bir davacı için 25.000’er TL olmak üzere toplam 375.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre, davanın kısmen kabulü ile maddi tazminat talebinin reddine, ... için 5.000,00 TL, ... için 5.000,00 TL, ... için 1.000,00 TL, ... için 1.000,00 TL, ... için 1.000,00 TL, ... için 1.000,00 TL, ... için 1.000,00 TL, ... için 500,00 TL, ... için 1.000,00 TL"nin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak belirtilen miktarlarda davacılara verilmesine karar verilmiş; karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK"nun geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulu Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2016 yılı için 2.190,00 TL"dir.
Temyize konu davacılar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... lehine hükmedilen manevi tazminatlar yönünden verilen kararlar, anılan Yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kabul edilen miktar davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden; davalı vekilinin davacılar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... lehine hükmedilen manevi tazminat yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE; (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına, 19/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.