Muğla Ceza Kararları - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/1031 Esas 2020/19915 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1031
Karar No: 2020/19915
Karar Tarihi: 29.12.2020

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/1031 Esas 2020/19915 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiştir. Mahkeme, beraat kararı verirken, arabayı kullanmadan önce ehliyetli olmadığı gerekçesiyle sanık hakkında araç kullanmaktan dolayı ceza vermemiştir. Ancak, katılım İdaresi vekili suçta kullanılan aracın iadesi için temyiz talebinde bulunmuştur. Sanık ise temyiz talep etmiş ve cezasının indirilmesini talep etmiştir. Mahkeme, katılım İdaresi vekilinin talebini reddederek cezayı onamıştır. Ancak, sanık için yapılan kararda hatalar tespit edilmiştir. Sanık hakkında, suç tarihinde yürürlükte bulunan kanun maddelerine uymadan ceza verilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur. Sanığın suç tarihinde yürürlükte olan kanun maddeleri arasında 5607 sayılı kanunun 3/18-son cümle, 3/5 ve 3/10 maddeleri yer almaktadır. Aynı zamanda, 7242 sayılı yasanın 63. maddesi ve 5607 sayılı yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası da uygulanabilir. İlgili kanun maddelerine uygun bir şekilde karar verilmesi gerekmektedir.

7. Ceza Dairesi 2018/1031 E. , 2020/19915 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I)Katılan ... İdaresi vekilinin suçta kullanılan ... plakalı nakil aracının iadesine yönelik temyiz talebinin incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan ... İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II)Sanık ...’ın temyiz talebinin incelenmesinde ise;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. maddesi uyarınca temel ceza belirlendikten sonra, aynı Yasanın 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması, yine 3/22. fıkrasının da uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 29.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.