MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:



Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01/01/1989-01/07/2008 tarihleri arasında davalı şirketin yurtdışında bulunan şantiyelerinde ""yemekhane sorumlusu"" aşçı olarak çalıştığını ve haksız olarak işten çıkarıldığını beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili şirketi inşaat firması olduğunu, yurtdışındaki işleri proje bazlı olarak yaptığını, taleplerin zamanaşımına uğradığını ve davacının istifa ederek ayrıldığını beyanla davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, emsal dosyalarda toplanan deliller ve eldeki dosyada toplanan deliller değerlendirildiğinde davalı şirketin yurtdışı şantiyelerinde çalışanların saat ücreti ile çalıştıkları, maaş hesabına her ay farklı ücret yatırılmasının da saat ücreti ile çalışılmasından kaynaklandığı, bu nedenle davacının 0.88 Libya Dinarı karşılığı 3.57 saat ücreti ile çalıştığı kabul edilerek ilgili seçeneğe göre karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işçi, davalı şirketin Irak ve Libya’daki şantiyelerinde aşçı olarak çalıştığını, en son 1.300,00 USD ücret aldığını belirterek davaya konu ihbar ve kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarını talep etmiştir.
Davalı işveren son ücretin 0,88 Libya Dinarı karşılığı 3,57USD/saat olduğunu savunmuştur. Bu konuda işçinin imzasını içeren bir bordro vs sunulamamıştır.
Mahkemece, davacının savunmada geçen saat ücreti ile çalıştığı gerekçesiyle bilirkişi ek raporun ikinci seçeneğine göre davaya konu isteklerin kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda davacının aylık temel ücretinin miktarı tartışma konusudur. Davacı tanığı davacının iddia ettiği ücreti doğrulamış, ücret araştırmasına gelen cevapta yurt içinde çalışan davacı emsali işçinin 2000-2200 TL alabileceği açıklanmıştır.
Mahkemece davalının savunduğu saat ücreti üzerinden yapılan hesaba itibar edilerek isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Mahkemece kabul edilen ücret, yurt içinde çalışan bir işçinin alabileceği ücret olarak sendika tarafından bildirilen ücretin dahi altında kalmaktadır.
Dosya içinde yer alan cari hesap kartının ile banka hesabı incelemesinden son aylarda 1.100,00 USD’nin üzerinde ödemeler yapıldığı anlaşılmaktadır. Nitekim işçinin banka hesabına yapılan ödemeler “maaş ödemesi” olarak gösterilmiştir. Yurt dışında kullanılmak üzere bir miktar avans verildiği de dikkate alındığında davacı işçi iddia ettiği ücreti kanıtlamış durumdadır. Davalı işverence dosyaya sunulan ispata elverişli olmayan ve imza içermeyen bordro ve cari hesap kartına itibarla sonuca gidilmesi hatalıdır. Davacının ücreti 1.300,00 USD olarak kabul edilmeli ve bilirkişi raporunda sözü edilen ücreti esas alan ilgili seçenek mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmelidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.