MAHKEMESİ : Tekirdağ 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/02/2014
NUMARASI : 2012/661-2014/46

Davacı T.. E.. vekili Avukat Hasan tarafından, davalı T.. A.. aleyhine 12/12/2012 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, aidat alacağı istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 132 sayılı T.. E.. Kuruluş Kanunu"nun 11. maddesi gereğince, davalı kuruluşun ödemesi gereken 2010 yılına ait nisbi aidat borcundan kaynaklanan alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ise, davalı kuruluşun 2004 yılında özelleştirme kapsamına alındığını, artık 233 sayılı K.H.K. hükümlerine tabi olmadıklarını, aidat yükümlülüklerinin olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bilirkişiden rapor alınmış, raporda; davalı T.. A.."nin 2009 yılında 35.553.950,20 TL kâr açıkladığı, geçmiş yıl zararlarının 2009 yılı kârından mahsup edilmesiyle zarar devrettiğinden nispi aidat borcunun çıkmadığı belirtilmiş, bu rapora itibar edilerek davanın nispi aidat açısından reddine karar verilmiştir.
132 sayılı T.. E.. Kuruluş Kanunu"nun "Gelirleri" başlıklı 11. maddesinin B) bendinde; "T.. E..nün çalışma konuları ile ilgili oldukları veya çalışmalarından doğrudan doğruya yahut dolayısıyla faydalandıkları ilgili Bakanlıklarca T.. E.."nün mütalaası alınarak tespit edilen 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tâbi teşekkül, müessese ve ortaklıklarla, Bakanlıkların teftiş ve denetlemesi altındaki birlik, kurum ve ofislerin her yıl bütçelerine koyacakları (5.000) lira maktu aidat ile bir evvelki yılın bilançosuna göre tahakkuk eden safi kârlarının binde birine tekabül eden nisbi aidatlar" denilmektedir. Söz konusu düzenlemede bir önceki yılın bilançosuna göre tahakkuk eden safi kârın binde birine tekabül eden nisbi aidat ödeneceği belirtilmiş, önceki yılların zararlarının kârdan mahsup edilerek safi kârın bulunması halinde nisbi aidat ödeneceği hususu belirtilmemiştir.
Somut olayda; davacı, yukarıda açıklanan yasal düzenleme uyarınca davalı 2009 yılı bilançosuna göre kâr elde etmiş olup 2010 yılı aidat borcu için safi kârının binde birine tekabül eden nisbi aidat ödemekle yükümlüdür. Şu halde davacının 2010 yılına ait nisbi aidat alacağının hesaplanarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu verilen bilirkişi raporuna itibar edilerek davanın nispi aidat alacağı açısından reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine 11/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.