MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)
Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 26/05/2016 tarih ve 2015/33-2016/353 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkil aleyhine ... İcra Dairesinin 2014/7103 Esas sayılı dosyası ile takip başlattığını, müvekkilinin davalıya borcunun bulunmadığını iddia ederek icra dosyasına yatacak olan paranın alacaklıya ödenmemesi yönünde ihtiyat-i tedbir kararı verilmesine, borçlu olmadıklarının tespitine, davalı aleyhine % 20 icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı tarafın beyanlarının asılsız olduğunu, icra takip konusu faturanın davacıya tebliğ edildiğini, faturaya konu taşımanın yapıldığını, davacıya dava dışı şirketten mermer taşındığını, davacının faturayı defterlerine işlediğini, ancak bedelin ödenmediğini, bu nedenle davacı hakkında icra takibi başlattıklarını, davacının kötüniyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki faturanın tek başına sözleşme ilişkisinin kanıtı olmadığı, tebliğ edilen faturaya 8 gün içinde itiraz edilmemiş olması hali faturada yazılı malın davalı alıcıya teslim edildiğini göstermediği, satıcının, faturada yazılı malı alıcıya teslim ettiğini ve bu teslimin de borç doğurucu bir hukuksal ilişki olduğunu ayrıca ispat etmesi gerektiği, ispat yükünün davalıda olduğunu, miktar itibariyle kesin delil ile ispatı zorunlu olduğu, davacı temsilcisi usulüne uygun yeminini eda ettiği gerekçesiyle davanın kabulü ile davacının ... İcra Müdürlüğünün 2014/7103 Esas sayılı dosyasına konu 27/10/2013 tarihli fatura nedeniyle 30.918,50 TL asıl alacak ve faizi ile birlikte toplam 33.902,35 TL borçlu olmadığının tespitine, kötü niyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, menfi tespit istemine ilişkin olup, mahkemece yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, davacı vekili 25/08/2016 tarihli davadan feragat dilekçesi sunmuş olup, mahkemece sunulan bu feragat dilekçesinin değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi nedeniyle kararın bozulması gerekmiştir.

2- Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın resen BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 21/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.