MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TÜKETİCİ MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/05/2016 tarih ve 2016/43-2016/136 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekilinin davalı banka nezdinde emekli maaşı hesabı bulunduğunu, müvekilinin aynı zamanda bankadan tüketici kredisi kullandığını, davalı banka tarafından 02/02/2016 tarihinde 1.378,10 TL maaşının tamamının kredi borcuna kesildiğini, 5510 sayılı Yasa"nın 93. maddesi uyarınca kesintinin yapılamayacağını, bu nedenle blokenin kaldırılmasına ve kesintilerin iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı bankadan bireysel kredi sözleşmesi kapsamında kredi kullandığı, davalıca davacının muvafakati alınmadan, kredi taksitleri için emekli maaşından toplam 1.378,00 TL"nin kesildiği, davalı bankanın blokenin kaldırıldığına dair herhangi bir cevap ve delil ileri sürmediği, taraflar arasında imzalanan kredi sözleşmesinde davacının emekli maaşından kesinti yapılmasına dair herhangi bir muvafakatın bulunmadığı, 5510 Sayılı Kanun’un 93/1. maddesinde, "bu fıkraya göre haczi yasaklanan gelir, aylık ve ödeneklerin haczedilmesine ilişkin taleplerin, borçlunun muvafakati yok ise, icra müdürü tarafından reddedileceği" düzenlemesine yer verildiği, borçlunun muvafakati olmadan emekli maaşının haczedilemeyeceği gibi emekli maaşına el de konulamayacağı gerekçesiyle, davanın kabulüne, davacının emekli maaşı hesabındaki blokenin kaldırılmasına, 1.378,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 64,93 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına,
24/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.