Tehdit suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1, 29, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 360,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Sincan 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 20/03/2014 tarihli ve 2013/829 esas, 2014/270 sayılı kararını müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine hükmün açıklanmasına, sanığın 5237 sayılı Kanun"un 106/1, 29, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 360,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Ankara Batı 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/10/2019 tarihli ve 2019/590 esas, 2019/943 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında: “Dosya kapsamına göre; kapatılan Sincan 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 20/03/2014 tarihli ve 2013/829 esas, 2014/270 sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararınına konu suçun 07/08/2013 tarihli olduğu ve hükmün 27/03/2014 tarihinde kesinleştiği, ihbar olunan Bursa 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/03/2017 tarihli ve 2015/397 esas, 2017/108 sayılı kararına konu suç tarihinin ise 05/06/2010 olduğu, ihbar olunan suçun denetim süresi içerisinde işlenmemesi sebebiyle hükmün açıklanamayacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde hükmün açıklanmasına karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinde düzenlenen “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesinin uygulanabilmesi için öncelikle,
- Sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünde, hükmolunan cezanın iki yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezasından ibaret olması,
- Suçun CMK’nın 231. maddesinin 14. fıkrasında yazılı suçlardan olmaması,
- Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,
- Sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına itirazının bulunmaması,
Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesine ilişkin koşulların birlikte gerçekleşmesi gerekmektedir.
Anılan bu objektif koşulların gerçekleşmesi ile birlikte ayrıca “Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılmasına” ilişkin takdire dayalı subjektif koşulun da gerçekleşmesi halinde “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesinin uygulanması olanağı bulunmaktadır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 16/02/2010 tarih ve 4/253-28 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibariyle karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu, denetim süresi içinde kasten yeni bir suçun işlenmemesi ve yükümlülüklere uygun davranılması halinde, geri bırakılan hükmün ortadan kaldırılarak kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesi uyarınca düşürülmesi sonucunu doğurduğundan, bu niteliğiyle sanık ile devlet arasındaki cezai nitelikteki ilişkiyi sona erdiren düşme nedenlerinden birisini oluşturmaktadır. Koşullu bir düşme nedeni oluşturan “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesi, objektif koşulların (mahkûmiyet, suç niteliği ve ceza miktarı, daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmama, sanığın kabulü, zararın giderilmesi) varlığı halinde mahkemece, diğer kişiselleştirme hükümlerinden önce ve re’sen değerlendirilerek, uygulanması yönünde kanaate ulaşıldığı takdirde, hiçbir isteme bağlı olmaksızın öncelikle uygulanmalıdır.
Ayrıca, 5271 sayılı CMK’nın “hükmün açıklanması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması” başlığını taşıyan 231. maddesinin 8. fıkrasında; "Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanık, beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulur. (Ek cümle: 18/06/2014-6545 S.K./72. md) Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez. ...” hükmü yer almaktadır.
Yukarıda yer verilen kanuni düzenlemeye göre; hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen sanık, 5 yıl süreyle denetime tabi tutulacak ve bu süre içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi halinde yapılacak yargılamada mahkumiyetine karar verildiği takdirde bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyecektir.
İnceleme konusu somut olayda; sanık ... hakkında Sincan (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 20/03/2014 tarihli ve 2013/829 esas, 2014/270 sayılı kararı ile
, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1, 29, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 360,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, sanığın denetim süresi içerisinde Bursa 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/03/2017 tarihli ve 2015/397 esas, 2017/108 sayılı dosyasında yer alan suçu işlediği gerekçesiyle mahkemesine ihbarda bulunulduğu, yapılan ihbar neticesinde Ankara Batı 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/10/2019 tarihli ve 2019/590 esas, 2019/943 sayılı kararı ile sanık hakkındaki hükmün açıklandığı anlaşılmıştır.
Yargılamaya konu tehdit suçunda suç tarihinin 07/08/2013 olduğu, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kaldırılmasına gerekçe olarak gösterilen Bursa 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/03/2017 tarihli ve 2015/397 esas, 2017/108 sayılı dosyası kapsamında verilen karara esas teşkil eden suç tarihinin ise 05/06/2010 olduğu, dolayısı ile ihbar olunan suçun denetim süresi içerisinde işlenmediği anlaşıldığından, hükmün açıklanmasına karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1) Ankara Batı 8. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 24/10/2019 tarihli ve 2019/590 esas 2019/943 karar sayılı kesinleşen kararının, CMK"nın 309/3. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2) CMK"nın 309/4-a maddesi gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 21/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.