MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/05/2016 gün ve 2016/7-2016/390 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. Maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 25/06/2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, 1.325,61 TL"nin davalıdan tahsilini istemiş, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından tavzih talebinde bulunulmuş, mahkemece tavzih talibinin reddine dair ek karar verilmiştir. Karar ve ek karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Bu durumda mahkemece reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 04/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.