İcra Kararları - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12555 Esas 2018/4247 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12555
Karar No: 2018/4247
Karar Tarihi: 04.06.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12555 Esas 2018/4247 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davalıdan 1.325,61 TL'nin tahsili için açılan dava reddedilmiştir. Temyiz sınırının altında kalan bu miktar için mahkemece reddedilen kararın temyiz istemi hakkında bir karar verilebileceği ya da Yargıtay tarafından temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtilmiştir. Bu nedenle davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Karar tarihi itibariyle HUMK'nın 427/2. Maddesi gereği, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar 2.190,00 TL'yi geçmez. Ancak bu kanun maddesi detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.

11. Hukuk Dairesi 2016/12555 E. , 2018/4247 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/05/2016 gün ve 2016/7-2016/390 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. Maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 25/06/2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, 1.325,61 TL"nin davalıdan tahsilini istemiş, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından tavzih talebinde bulunulmuş, mahkemece tavzih talibinin reddine dair ek karar verilmiştir. Karar ve ek karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Bu durumda mahkemece reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 04/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.