İcra Kararları - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2342 Esas 2018/4327 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2342
Karar No: 2018/4327
Karar Tarihi: 05.06.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2342 Esas 2018/4327 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyeti tarafından verilen kararın davalı tarafından temyiz edilmesi sonucu, Sigortacılık Kanunu'nun 30/12. maddesi gereği temyiz sınırı 40.000 TL olarak belirlendiği ve kararda davacının talebinin kısmen kabul edilerek davalıdan 37.642,72 TL tahsil edilmesine karar verildiği belirtilmektedir. Ancak, temyiz sınırının altında kalması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Sigortacılık Kanunu'nun 30/12. maddesi, taraflar arasında daha yüksek bir tutar belirlenmemişse kesinlik sınırının 40.000 TL olacağını ve temyiz yolunun açık olmasını gerektirir bir durumun varlığının söz konusu olmaması halinde temyiz isteminin reddedileceğini belirtmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2018/2342 E. , 2018/4327 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

... 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 26/09/2017 gün ve 2017/4741- 2017/4741 D.İş sayılı kararı ile saklanmasına karar verilen Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyeti"nin 22.01.2016 gün 2016/1745 sayılı kararının Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyetince verilen karar davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olup, davalı vekilinin temyiz istemi, 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu"nun 30/12. maddesi gereğince taraflar arasında daha yüksek bir tutar belirlenmemişse kesinlik sınırı 40.000,00 TL olup, temyiz istemine konu kararda davacının talebinin kısmen kabulü ile 37.642,72 TL"nın davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir. Bu durumda tahsiline karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmakta olup Sigortacılık Kanunu 30/12 maddesinde öngörülen herhalükarda temyiz yolunun açık olmasını gerektirir bir durumun varlığının söz konusu olmamasına göre davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.