MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Fethiye 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı- karşı davalılar vekili tarafından, davalı- karşı davacı aleyhine 02/01/2017 tarihinde verilen dilekçeyle elatmanın önlenmesi ve ecrimisil; davalı tarafından 06/02/2017 tarihli dilekçeyle temliken tescil, ikinci kademede muhdesat bedelinin tahsili talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; asıl davanın kabulüne, karşı davanın reddine dair verilen 19/10/2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı- karşı davacı tarafından talep edilmiştir. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin kabulüne dair verilen davalı- karşı davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
KARAR
Asıl dava elatmanın önlenmesi ve ecrimisil, karşı dava ise temliken tescil, mümkün olmadığı takdirde muhdesat bedelinin tahsili istemlerine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkillerine ait 2968 ada 1 parsel sayılı taşınmazın arka tarafından bulunan binanın 2. katının davalı tarafından haksız olarak işgal edildiğini, davalının, davacı ..."nin kardeşi olması nedeni ile bu kullanıma önceleri ses çıkarmadıklarını, şifahi olarak söylenen el atmanın önlenmesine yönelik talepler davalı tarafından kabul edilmeyince kendisine Fethiye 7. Noterliğinin 14.09.2015 tarih ve 7328 yevmiye numaralı ihtarının gönderildiğini, davalı ihtarı 19.09.2016 tarihinde tebliğ almasına rağmen taşınmazı boşaltmadığını, davalının 2968 ada 1 parsel numaralı taşınmaza yapmış olduğu müdahalenin meni ile taşınmazdan tahliyesini ve ecrimisil bedelini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, 2968 ada 1 parsel sayılı taşınmazın arka tarafında bulunan binanın 2. katının kendisi tarafından 1988 -1989 yıllarında yapıldığını, taşınmazın anneleri Şerife Karagözoğlu"ndan kalan bir taşınmaz olduğunu, annesi sağ iken annesinin rızası ile 2. katı yaptığını, 11.09.1990 tarihli 38296 No"lu elektrik abonesi ve 02.04.1990 tarihli 3382 No"lu adına düzenlenmiş faturaların ilgili katın tarafınca yapılıp kullanıldığının en büyük delili olduğunu, davacı yanın davasında haksız olduğunu, ayrıca Fethiye 7. Noterliğinin 14.09.2015 tarihli 7328 No"lu ihtarının tarafına ulaşmadığını, kendisinin yapmış olduğu bir kata ilişkin olarak ecrimisil bedeli istenilmesinin öncelikle hakkaniyete usul ve yasalara aykırı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı vekili karşı dava dilekçesinde, müvekkilinin 2968 ada 1 parsel sayılı taşınmazda iyi niyetle ev yaptığını, bitki diktiğini, binayı yaptığı tarihten beri kullandığını, eve ait elektrik, su abonelikleri ve diğer kayıtların müvekkilinin adına olduğunu, inşaat ve ağaç değerinin arsanın değerinden fazla olduğunu 2968 ada 1 parselde kayıtlı taşınmazın bilirkişilerce hesaplanacak arsa payının davalılar adına olan tapu kaydının iptali ile taşınmazın bu kısmının mülkiyetinin müvekkili adına tescilini, tescili mümkün görülmediği takdirde, bilirkişilerce hesaplanacak ev, ağaç ve muhdesat bedelinin tahsilini talep ve dava etmiştir.
İlk derece mahkemesince, asıl davanın kabulü ile davalının 2968 ada 1 parselde yer alan ve 28.05.2018 tarihli ... imzalı fen bilirkişisi raporu ekindeki kroki de B harfi ile gösterilen binanın ikinci katına yapmış olduğu müdahalesinin menine, 4.676,16TL ecrimisilin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacılara tapu kaydındaki hisseleri oranında ödenmesine, karşı davanın reddine karar verilmiştir.
Davalı-karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı-karşı davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, dosya kapsamına göre davalı-karşı davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Türk Medeni Kanununun 723. maddesindeki düzenlemede ;
a)Malzeme sahibinin iyiniyetli olması halinde; aşırı zarar doğması sebebiyle yapı yıkılamadığı takdirde taşınmaz malikinin malvarlığında sebepsiz bir zenginleşme meydana geleceğinden, taşınmaz malikinin malzeme sahibine muhik (haklı) bir tazminat vermesi gerektiği,
b)Malzeme sahibi iyiniyetli değilse; tazminat miktarının, levazımın en az kıymetini geçemeyeceği belirtilmiştir.
Bu durumda, 04.03.l953 tarihli ve 10/3 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararının gerekçesinde benimsenen ve uygulamada kararlılık kazanmış ilke uyarınca aşırı zarar nedeniyle yapı yıkılamıyorsa veya ağaçlar sökülemiyorsa, iyi veya kötüniyete göre, muhik tazminat veya en az levazım bedelini ödeyip ödemeyeceği arsa malikinden sorulmalı, kabul ettiği takdirde bu bedel karşılığı yapının taşınmaz malikine aidiyetine karar verilmeli, aksi halde yıkım isteği reddedilmelidir.
Yargıtay’ın uygulaması ile başkaca bir dava açılmasına gerek kalmaksızın taraflar arasındaki uyuşmazlık daha az giderle, daha çabuk ve kolay, daha sağlıklı şekilde çözülecektir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 19.10.1983 tarihli ve 1980/1-2348 Esas ve 1983/971 Karar sayılı, 19.11.2003 tarihli, 2003/1-718 Esas ve 2003/709 sayılı Kararları da bu yöndedir.
Somut olayda; davalı- karşı davacı 2968 ada 1 parsel sayılı taşınmazın arka tarafında bulunan binanın ikinci katını murisinin rızasıyla inşa ettiği, inşa ettiği tarihten beri bu taşınmazı kullandığı iddiası ile temliken tescil, mümkün olmadığı takdirde muhdesat bedelinin tahsilini talep etmektedir. Davalı- karşı davacının kendisine ait olmayan 2968 ada 1 parsel sayılı taşınmazda müstakilen varolan bir binanın ikinci katını inşa ettiği durumda temliken tescil koşullarının gerçekleştiğinden söz edilemeyeceğinden TMK m.724 gereği tapu iptal ve tescil talebinin reddi doğrudur. Ancak dosyadaki bilgi ve belgeler ile tanık beyanlarından anlaşılacağı üzere dava konusu muhdesatın davalı-karşı davacı tarafından yaptırıldığı ispat edilmiştir. Bu durumda mahkemece muhdesat bedeli açısından yukarıda anlatılan ilkeler ışığında TMK m.723 hükmü değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davalı- karşı davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine; (2.) bent uyarınca temyiz itirazının kabulü ile HMK 371. maddesi uyarınca İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi kararının BOZULMASINA, HMK 373/2. maddesi gereğince dosyanın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 27.09.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.