MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel Belgede Sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yokluğunda verilen hükmün, sanığın sorgusunda bildirdiği adresi yerine başka bir adrese 7201 sayılı kanunun 21/1. maddesine göre 30/12/2014 tarihinde yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine verdiği 07/01/2015 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında İstanbul 6.Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/250 esas sayılı dosyasına sunmuş olduğu katılan ...’in imzasını içeren ibranamenin sahte olduğundan bahisle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddia olunan davada, sanığın kolluk aşamasında alınan beyanında özetle ‘‘...’in eski eşi olan ...’in yanında bir bayanla işyerine geldiğini, ...’e 3.000 TL para verdiğini, daha sonra ödeme yapmak kaydı ile ...’in yanında getirdiği ismini bilmediği hanımefendiye imzalatarak ibraname verdiğini, ibranameye istinaden kendisinin ...’e Gölcük ...Bankasından, ...’e ... Gölcük Şubesi’ne para yatırdığını’’ beyan eden savunması, tanık ...’in ‘‘ olay tarihinde Gölcük"de bulunan bir işyerinde olduğunu, buraya ... ve eşi ...’in geldiklerini, işyerinde ... isimli şahsında olduğunu, ... ve ..."in aralarında davalar olduğunu, ... tarafından kendisine verilen 4000 TL"yi ...’e verdiğini, karşılığında davalardan vazgeçtiğine dair ibranameyi aldığını, bu ibranameyi daha sonra ..."e verdiğini’’, beyan etmesi karşısında katılanın eski eşi olan ...’in çekinme hakkı hatırlatılarak tanık olarak ifadesinin alınması, suça konu olan ibranamedeki imzanın sanığa yada katılanın eski eşi olan ...’e ait olup olmadığı hususunda bilirkişi incelemesi yaptırıldıktan sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tespit edilmesi gerekirken eksik araştırmayla yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.