MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 31/01/2014 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 17/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı hakkında, davalının şikayeti üzerine tehdit ve nitelikli cinsel istismar suçları nedeniyle kamu davası açıldığı; beraat kararı verildiği ve kesinleştiği; şikayetin, salt zarar verme amacını taşıdığı ileri sürülerek tazminat isteminde bulunulmuştur.
Mahkemece, şikayet konusunda yeterli emarenin mevcut olduğu ve hak arama kapsamında görülen eylemin hukuka aykırı bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının sanık sıfatıyla yargılandığı .... Ağır Ceza Mahkemesinin 13/09/2013 gün ve 2013/126-176 sayılı dosyasında; tarafların aynı işyerinde çalıştıkları, bir çok kez telefonla görüştükleri; rızaya dayalı olarak birden fazla cinsel ilişkiye girdikleri; durumun, kimliği belirsiz bir kişi tarafından davalının eşine mektup yazılmak suretiyle bildirildiği; bunun üzerine, eşi ve ailesine karşı kendisini haklı bir konumda tutmak isteyen davalının şikayette bulunduğu gerekçeleriyle beraat kararı verilmiş ve temyiz olunmaksızın 21/10/2013 tarihinde kesinleşmiştir.
Olay tarihi itibariyle, 818 sayılı Borçlar Kanunu hükümlerinin gözönünde tutulması gerekmektedir.
Kural olarak, ceza mahkemesinin beraat kararı, hukuk mahkemesini bağlayıcı değildir. (818 s.BK.m.53). Ancak, beraat kararı ile maddi olgu saptanmış ise; bu yön, hukuk yargılaması sırasında dışlanamaz ve aksi benimsenemez.
Ceza yargılaması sırasında, şikayete konu olguların gerçek olmadığı saptanmıştır. Şu durumda, hak aramadan söz edilemez. Aksine, salt zararlandırma amacı söz konusudur. Davacının kişilik hakları ile davalının şikayet hakkı arasındaki çatışan yararlar dengesi, davacı aleyhine bozulmuş ve davalı bakımından hukuka uygunluk nedeni de gerçekleşmemiştir. Karar, bu bakımdan yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.