Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 16.10.2017 tarih ve 2017/6484 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 03.04.2018 tarih ve KYB-2018/27818 sayılı ihbarname ile;
Sahte nüfus cüzdanı kullanmak suçundan sanık ..."in, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 350/1, 59 ve 81/3. maddeleri gereğince 1 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/11/2002 tarihli ve 2001/451 esas, 2002/751 sayılı kararının infazı sırasında, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun lehe hükümlerinin uygulanması talebi üzerine, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun tekerrüre ilişkin 81/2. maddesinin yürürlükten kaldırıldığından bahisle sanığa atılı suçtan verilen cezanın 1 yıl 3 ay hapis cezası olarak infazına dair Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/11/2005 tarihli ve 2001/451 esas, 2002/751 sayılı ek kararının
"Dosya kapsamına göre;
1-5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9/1. maddesinde, 01/06/2005 tarihinden önce kesinleşmiş hükümlerle ilgili olarak Türk Ceza Kanununun lehe olan hükümlerinin derhal uygulanabileceği hallerde duruşma yapılmaksızın da karar verilebileceğini öngörmüşse de; sonradan yürürlüğe giren kanunla suçun unsurlarında, sair cezalandırılabilme şartlarında, suçun karşılığında öngörülen ceza yaptırımlarında ve bir cezaya mahkûm olmaya bağlı kanunî neticelerindeki değişikliklerin ve bunların uygulama olanaklarının değerlendirilebilmesi, olaya tatbik imkanı bulunan kanunun belirlenebilmesi, değişen temel ceza ve artırım indirim oranları belirlenirken takdir hakkının isabetli kullanılabilmesi, her iki kanunla ilgili değerlendirme sonuçlarının denetime olanak verecek şekilde kararda gösterilmesi ve gerektiğinde kesinleşen önceki hükümde değişiklik yapılabilmesi için duruşma açılıp tüm bunların neden ve gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden dosya üzerinden yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7/2. maddesinde yer alan “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.” şeklindeki düzenleme ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık lehine olan kanunun tespit edilerek bütünüyle uygulanması gerektiği gözetilmeden, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun aleyhe olduğunun kabulü ile 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun tekerrüre ilişkin 81/2. maddesinin yürürlükten kaldırıldığından" bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 01.11.2002 tarih ve 2001/451 Esas-2002/751 Karar sayılı hükümlü ...‘in 765 sayılı TCK‘nın 350. maddesi uyarınca mahkumiyetine ilişkin ilamın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu hükümleri doğrultusunda uyarlanmasına dair, Mahkemenin 25.11.2005 tarihli ek kararının hükümlünün bilinen adreslerinde bulunamaması nedeniyle Tebligat Kanunu‘nun 35. maddesine göre ilanen tebliğ edildiği, buna karşılık Kırklareli E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü‘nün 02.03.2018 tarih ve 2018/3055 sayılı cevabi yazısı doğrultusunda hükümlünün bu tarihte ceza infaz kurumunda bulunduğu anlaşıldığından, bu ek karara yönelik tebligatın usulsüz olduğu; ancak dosya içeriğine göre hükümlünün ilk olarak 02.06.2016 ve 08.06.2016 tarihli dilekçeleri ile tarafına infazının tamamlandığına dair belge verilmesini talep ettiği, 08.06.2016 tarihli dilekçe içeriğinde 25.11.2005 tarihli uyarlamaya ilişkin ek karardan da bahsetmekle birlikte bu karara yönelik bir temyiz isteminde bulunmadığı, 12.04.2017 tarihli dilekçesi ile Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 01.11.2002 tarih ve 2001/451 Esas-2002/751 karar sayılı ilamı ile 765 sayılı TCK‘nın 350/1-son, 59/2 ve 81/2-3. maddeleri gereğince neticeten 1 yıl 6 ay hapis cezasına mahkum olduktan sonra, yapılan uyarlama sonucu Mahkemenin 25.11.2005 tarihli ek kararı ile aynı suçtan 1 yıl 3 ay hapis cezasına mahkum edildiği ve her iki cezanın da ayrı ayrı infaz edildiğini, 25.11.2005 tarihli ek kararla hükmedilen cezanın mükerrer infaza neden olduğunu, bu hususta sorumlular hakkında kendisine maddi manevi tazminat hakkı verilmesini istediği, İstanbul Anadolu 27. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 09.05.2017 tarihli ek kararı ile hükümlünün 16.08.2004-17.12.2004 tarihleri arasında infaz etmiş olduğu cezasının tayin olunan diğer cezalardan mahsubuna ilişkin talepte bulunmasına karar verildiği, hükümlünün 10.05.2017 tarihli dilekçesi ile aynı suçtan ikinci kez infaz ettiği cezaya yönelik mağduriyetinin giderilmesini talep ettiği, 11.05.2017 tarihli itiraz dilekçesi ile bu kez 25.11.2005 tarihli ek kararın kendisine tebliğ edilmediğini, bu kararın verildiği tarihte Kırklareli E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunduğunu beyan ederek, dilekçesi ekine başka bir mahkeme tarafından verilen ek kararın 01.12.2005 tarihinde kendisine ceza infaz kurumunda tebliğ edildiğine dair tebellüğ belgesi sureti ekleyerek Mahkemenin 09.05.2017 tarihli ek kararına yönelik olarak itirazda bulunduğu, aynı tarihli bir diğer dilekçe ile ise 25.11.2005 tarihli ek kararın usulüne uygun olarak kesinleşmediğinden bahisle kanun yararına bozularak kendisine temyiz hakkı verilmesini istediğini belirtmek suretiyle karara yönelik temyiz iradesini ilk kez ortaya koyduğu, bu itibarla usulsüz olarak kesinleşen ilamın hükümlü tarafından en aleyhe kabulle 08.06.2016 tarihinde öğrenildiği, ancak bu karara yönelik CMUK"nın 310/1. maddesi gereğince bir haftalık yasal temyiz süresi geçtikten sonra 11.05.2017 tarihli dilekçe ile temyiz isteminde bulunduğu anlaşılmakla, talebe konu Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 25.11.2005 tarih ve 2001/451 Esas-2002/751 Karar sayılı ek kararının temyiz edilmeksizin kesinleştiği ve bu haliyle söz konusu ek karara ilişkin olarak kanun yararına bozma yoluna başvurulabileceği kabul edilerek yapılan incelemede;
İncelenen dosya içeriğine göre; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünceler yerinde görüldüğünden, Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 25.11.2005 tarih ve 2001/451 Esas-2002/751 Karar sayılı uyarlamaya ilişkin ek kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 14.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.