Mahkemesi : Çorum 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 19/11/2013
Numarası : 2013/166-2013/53

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı Sağlık Bakanlığı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, davacının 10.01.2005-27.01.2011 tarihleri arasında çalıştığını, sözleşmesinin haksız feshedildiğini, temizlik işçisi olması sebebiyle 24 saat çalışıp 24 saat dinlendiğini, davanın belirsiz alacak davası olduğunu belirterek iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, genel tatil, fazla çalışma ve yıllık izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK 26. Maddesine göre hâkim, kanundaki istisnalar saklı kalmak kaydıyla, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Davacı dava ve ıslah dilekçesinde kıdem tazminatı dışında kalan ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının talep gereği en yüksek mevduat faizini aşmamak üzere yasal faizi ile tahsiline karar vermek gerekirken en yüksek mevduat faizi ile tahsiline karar verilmesi HMK 26.maddesindeki taleple bağlılık ilkesine aykırı olup kararın bozulması gerekmiştir.
3.Davacı işçinin ulusal bayram ve genel tatillerde çalışıp çalışmadığı, fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda dosya da bulunan puantaj kayıtlarına Mahkemece imzasız olduğundan itibar edilmemiştir. Davacı tanıkları davacının 24 saat çalışıp 24 saat dinlendiğini iddia etmiş ise de puantaj kayıtlarına göre davacının günlük çalışma sistemi ile çalıştığı görülmüştür. Resmi işyerlerinde yönetim tarafından onaylanmış ve ücret ödemeleri ile uyumlu puantaj kayıtlarına davacının imzası olmasa da itibar edilmesi asıldır. Mahkemece puantajlar ve bordro ödemeleri karşılaştırılarak sonuca gidilmesi gerekirken davalıya karşı davası olan ve menfaat birliği içinde hareket eden davacı tanıklarına itibar edilerek fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil alacağının kabulü hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı şirkete iadesine 22.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.