İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18626 Esas 2020/2730 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18626
Karar No: 2020/2730
Karar Tarihi: 11.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18626 Esas 2020/2730 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, kasten yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Temyizde, sanığın son celsede hazır bulundurulmaması nedeniyle savunma hakkının kısıtlanıp kısıtlanmadığının tesbit edilmesi gerekliliği yönünden bozma istenildi. Ancak yapılan sorgulamada sanığın cezaevinde bulunmadığı görüldüğünden bozma nedeni yapılmadı. Mahkeme, kanun maddelerinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında dikkate alınabileceğini belirtti. Sanığın temyiz sebeplerinin yerinde olmadığına karar vererek hükmü onadı.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. Maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/18626 E. , 2020/2730 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Gerekçeli kararın cezaevinde tebliğ edildiği ve temyiz dilekçesinin Bodrum Cezaevinde bulunduğu sırada verildiği anlaşılan sanığın son celsede hazır bulundurularak esas hakkındaki savunmasının ve son sözünün tesbiti gerekliliğinin ortaya çıkması nedeniyle, sanığın son celsede cezaevinde bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre savunma hakkının kısıtlanıp kısıtlanmadığının tesbit edilmesi gerekliliği yönünden bozma istenilmiş ise de, UYAP üzerinden yapılan sorgulamada sanığın tutukluluk bilgilerinde 02.09.2015-04.09.2015 ve 25.02.2016-11.03.2016 tarihleri arasında cezaevinde bulunduğu görülmekle, karar tarihinde cezaevinde bulunmaması nedeniyle tebliğnamenin bu yöndeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.