MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet
Ek Karar: Temyiz isteminin reddi

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesi uyarınca "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" ek fıkra hükmüne aykırı olarak yokluğunda verilen kararın sanığın dosyada bilinen en son adresi olan sorgusunda beyan ettiği "..." adresine çıkarılan ancak sanığın adreste oturup oturmadığı belirlenmeden ve komşusunun açık kimlik bilgileri yazılmadan Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre yapılan usulsüz tebligattan sonra MERNİS adresine 7201 sayılı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca tebligat yapılması yerine, 27.11.2012 tarihinde aynı Kanunun 35. maddesi uyarınca yapılan tebligat işlemi geçersiz olup öğrenme üzerine sanığın yasal sürede verdiği dilekçe ile temyiz ettiğinin kabulü gerektiğinden, mahkeme tarafından verilen 23.08.2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 29.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.