MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında "elektrik hırsızlığı (karşılıksız yararlanma)" suçundan bozma öncesi verilen 10/04/2014 tarihli "ceza verilmesine yer olmadığına" dair hüküm kesinleştiğinden, aynı suça ilişkin kurulan mahkumiyet hükmünün yok hükmünde olduğu gözetilerek, "mühür bozma" suçundan kurulan mahkumiyet hükmüyle sınırlı yapılan temyiz incelemesinde;
Hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK"nın 86/2. maddesi uyarınca hükmolunan basit yaralama suçu olduğu; 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı kanunun 254. maddesi “uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir” şeklinde değiştirilmiş ise de; 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesinde yazılı yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu, 5271 sayılı CMK’nın 253/18 maddesi gereği “uzlaştırmanın sonuçsuz kalması halinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilmez” hükmü karşısında yeniden uzlaşma yoluna gidilemeyeceğinden, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 06.06.2018 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

MUHALEFET ŞERHİDİR

Dairemizin 06.06.2018 tarih, 2017/14657 Es, 2018/5418 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 5237 TCK"nın 203/1, 62/1, 53. maddeleriyle 5 ay Hapis Cezası ile cezalandırılmasına dair Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Karaman 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/07/2017 tarih 2017/125 Es 2017/295 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 27.10.2011 tarih 2010/808 Es- 2011/402 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nun 231/6 ve devam maddeleri uyarınca açıklanmasına geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Karaman 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 07/11/2013 tarih 2013/406 Es 2013/292 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nın 86/2, 62, 52. maddeleri uyarınca doğrudan 2.000 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükümlere istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Ceza Muhakemesi Hukukunda kesin olduğu belirtilen hükümler ancak kendi kesinlik sınırları içinde (daha doğru bir ifadeyle sadece ve sadece kesin sonuç adli para cezası ile sınırlı olarak) infazı kabildir. Kesin hükme kendisinden daha ağır (somut olayda hürriyeti bağlayıcı ceza) bir başka hükmün infazına yol açacak şekilde bir sonuç yüklenemez.
Çünkü kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeplerle anılan mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne muhalifim. 06/06/2018