Mahkemesi : Bursa 7. İş Mahkemesi
Tarihi : 06/02/2014
Numarası : 2012/486-2014/61

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, müvekkilinin 27/06/2005-30/06/2010 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından küfür ve hakaret edilerek feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının iddialarının doğru olmadığını, hafta sonu olan izninin hafta içi olarak değiştirildiğini, bu değişimi kabul etmeyerek pazar günü hafta tatili kullanma konusunda davalı ile bu konuda tartıştığını ve sinirlenerek iş yerini terk ettiğini, o günden sonra da üç gün mazeretsiz olarak işe gelmediğini, bu konuda tutanaklar tutulduğunu, davacının dava dilekçesinde iddia ettiği ücret, çalışma saat ve günlerinin de doğru olmadığını, ücretlerin ödendiğini beyanla davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanununun 46 ncı maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Yasanın 63 üncü maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46 ncı maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanunun 3 üncü maddesine göre, hafta tatili Pazar günüdür. Bu genel kural mutlak nitelikte olmayıp, hafta tatili izninin Pazar günü dışında da kullandırılması mümkündür.
Hafta tatili gününde çalıştığını iddia eden işçi, norm kuramı uyarınca bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda yer alan hafta tatili ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde, işçi hafta tatilinde çalışma yaptığını her türlü delille ispat edebilir.
Hafta tatillerinde çalışıldığının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, yazılı delil niteliğindedir. Ancak, sözü edilen çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. Hafta tatili çalışmalarının yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkân dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
İmzalı ücret bordrolarında hafta tatili ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından daha fazla çalışıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin hafta tatili alacağının bordroda görünenden daha fazla olduğu yönünde bir ihtirazi kaydının bulunması halinde, hafta tatili çalışmalarının ispatı her türlü delille yapılabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin bordroda yazılı olanın dışında hafta tatillerinde çalışmaların yazılı delille kanıtlaması mümkündür. Hafta tatili ücretlerinin tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt yoksa ödenen tutarın dışında hafta tatili çalışması yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerekir.
Somut olayda davacı hafta tatillerinde çalıştığını iddia etmiştir. Davacı tanıklarından A.. davacının haftanın 7 günü saat 06:30 ile 20:30 arasında çalıştığını, , kendisinin işe ilk girdiği 4 ay hiç haftalık izin kullanmadığını, sonrasında da dönüşümlü olarak hafta içi 1 gün izin kullandıklarını, davacı tanığı M.., davacının haftanın 7 günü 06:30-20:30"a kadar bazen de yaz günleri 22-22:30"a kadar aralıksız çalıştığını, hafta tatili kullanmadığını beyan etmişlerdir. Davalı işveren ise iş yerinde haftanın altı günü çalışıldığını savunmuştur. Davalı tanıklarından F.. davacının haftanın 6 günü 08:00-17:00 arasında çalıştığını, genellikle hafta içinde bir gün, hafta tatili izni kullanıldığını, diğer davalı tanığı Ahmet ise davacının haftalık izin gününü pazar günü olarak kullanmak istemesi nedeniyle şirket sahiplerinden M.. A.. ile tartıştığını işverenin "bu hafta Pazar günü A.. kullansın haftaya da sen kullanırsın" dediğini beyan etmiştir. Mahkemece davacının hiç hafta tatili izni kullanmadığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur.
Dosya kapsamına göre davacı tanığı A..’nın ve davalı tanığı A..’in beyanlarından davalı işyerinde hafta tatilinin dönüşümlü olarak kullandırıldığı, bu durumda ayda sadece iki hafta tatilinde çalışma yapılmış olacağı dikkate alınmadan, diğer tanık beyanlarıyla uyumlu olmayan davacı tanığı M.. beyanına itibarla ayda dört hafta tatili üzerinden hesaplama yapılması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 29.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.