Mahkemesi :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı şirketin tüm, davalı üniversitenin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde yemekhane personeli olarak çalışırken iş akdinin işveren tarafından haksız olarak sonlandırıldığından bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının iş akdinin işin süresinin bitimi sebebiyle haklı nedenle sonlandırıldığını, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, 392 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/J maddesi uyarınca davalı Üniversite harçtan muaf olmasına rağmen davacının yatırdığı harçların davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilerek harca mahkûm edilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 7 nolu bendinin (b) alt bendinin silinerek yerine;
“7 b)Davacı tarafından yatırılan, 14,00 TL başvurma harcı, 14,00 TL peşin harç ve 71,20 TL ıslah harcı olmak üzere toplam 99,20 TL harç giderinin davalı Üniversite harçtan muaf olduğundan davalı şirketten alınarak davacıya verilmesine" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalı ... Temz. Ltd. Şti."ye yükletilmesine, 15.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.